Lieve Pluto, die de lidtekens van zijn Spaanse verleden boekdelen spreken.
De NAIS kids helpen met de dieren voederen
Er werd wat 'af - geaaid' die dag
Leon, Pluto, knappe Belize en ikke
Stallen proper maken hoort erbij;
Mijn lief ,Belize achter mij
Stevige omhelzing van mijn 'sweetheart'
Een grote madame...héérlijk!
Zaterdag 25 april 2009 Mijn dag begon zoals alle andere dagen. Maar dan, rond 10 uur werd alles anders. De NAIS kids en Leon en ikke stapten de auto's in en weg waren we! Waar naartoe?.....wist ik veel. Na een kwartiertje rijden kwamen we in wat tweevoeters "het paradijs" zouden noemen. Alhoewel...het was eerst wel eventjes slikken. Bij aankomst werden we opgewacht door 2,5 vervaarlijk uitziende honden die tegen ons blaften dat horen en zien verging. Ikke, mijn eigen dappere zelf bleef onmiddellijk staan en ging zelfs een stapke terug .Eigenlijk wou ik helemààl niet meer verder. Hoe zou je zelf zijn wanneer je weg versperd wordt door een grote, dikke gevaarlijke Rothweiler, een grote bruine van een onbestemd ras en een kleine 'Kroketachtige' viervoeter die nog het meest van allen lawaai maakte. Kwam daar toch plots dien Rothweiler op me afgelopen, ikke bleef als versteend staan en dacht "mijn laatste uur is geslagen, Adieu wrede wereld". Ik sloot mijn ogen om die grote open muil niet te moeten zien. Maar , in plaats van bruut geweld voelde ik plots een knuf, een snuf en likjes op mijn bekkie. Ik hoorde een lieve,zachte stem in mijn oor zeggen:"Hallo, knapperd, ik ben Belize". En toen bekeek ik haar eens goed en Wauw! Ik rook meteen rozengeur , zag maneschijn en hoorde de klank van zoetgevooisde violen. Wat een knappe madame! Jawél, ik werd hoteldebotel verliefd tot over mijn oren! Nu ik niet alleen hoor, mijn tweevoeter van het zelfde. Die kon van Belize niet afblijven. Pluto , zo heet die grote bruine, kwam ook kennismaken. Die was een beetje jaloers omdat ik "dik" was met zijn Belize. Maar ik ben heel diplomatisch confrontaties uit de weg gegaan. De Leon natuurlijk niet, dat is en blijft een Kamikaze en is dan ook wel een paar keer op zijn plaats gezet door Pluto. Pluto ,wiens lidtekens het verhaal vertellen van zijn droevige verleden in Spanje was heel aanhankelijk bij de tweevoeters . En dan dat klein, raar,kroketachtig wezentje is toch wel Dobo zeker! Ik herkende hem vaag aan zijn geblaf, maar wat is die veranderd,zeg. Toen hij vorig jaar op onze laatste kampdag op bezoek kwam wou die niet aangeraakt worden door 'niemand' ,gegrom alom. Nu is dat een kleine, lieve knuffelpaal.Wat liefde en goede zorgen toch vermogen! En het bleef niet bij honden, hoor, neen, er liepen schapen, paard en pony en twee wezens die ik nog nooit van me'n leven heb gezien. De tweevoeters noemen dat Hangbuikzwijnen. Zij luisterden naar de namen "Napoleon" en Josefine" Hallo, ik maakte me snel uit de voeten toen de meer dan 100 kilo wegende Josefine op me af kwam stormen. Toegegeven, ik val op grote vrouwen, maar dat is toch wel een beetje teveel van het goede. Onze NAIS kids genoten met volle teugen. Zij mochten de dieren voederen, ze hielpen met de stallen proper maken,de paarden werden gepoetst er werd gespeeld en gezongen. Linda en Ronny hadden voor een heerlijke lunch gezorgd, de weergoden waren ons goed gezind en ik?.....ik zag alles door een roze bril wanneer mijn Belize bij me was. Het werd een onvergetelijke dag! Toen we afscheid namen fluisterde Belize nog in mijn oortjes: "Dag lieverd, tot op de SHIN hondenwandeling op 14 juni, hé". 's avonds, toen de kids naar huis waren vielen de Leon en ikke neer en vielen prompt in slaap. Wanneer mijn baasje me wakker maakte voor mijn avondwandeling ging ik met tegenzin mee. Ik heb vlug mijn "ding" gedaan op mijn vast plaatsje en wou meteen terug naar mijne zetel om te dromen van...ja, je weet wel wie, hé?
Linda, Ronny en Marie Laure, bedankt voor deze heerlijke dag!
Tot wederenschrijfs, je Puli
Geen opmerkingen:
Een reactie posten