Mijn lieve kleine meid, lang heb ik je niet
mogen kennen, slechts enkele maandjes.
Veel te weinig en toch zoveel van je gekregen... .
Je rugzakje dat je droeg was zo zwaar, je hele
leventje in een klein hoekje op een flat. Gedumpt op de vuilnisbelt omdat je
die grote lelijke ziekte had. Gelukkig werd je gevonden en opgemerkt door
Viviane.
4 oktober 2012: de dag dat je met die grote
vogel mocht overvliegen naar België, in opvang. Terwijl we naar de luchthaven reden om je af
te halen, kleine engel, kreeg ik van Fabienne en Karin nog een telefoontje dat
je waarschijnlijk die grote ‘K’ had. Werd je dan niet gespaard? Je had al Leishmania en nu nog dit… .
Och, toen we je de eerste keer zagen, zo
mager….zo klein….zo broos….maar o zo lief. Toen wisten Yveske en ik al dat je
nooit nog bij ons zou weggaan, je hoorde meteen bij ons.
Ik mis je nu al mijn kleine meid, hoe je tegen
me aanvleide, hoe je je op je rugje legde zodat ik je buikje kon strelen, hoe
je me ’s morgens begroette. Die kleine attenties vergeet ik nooit.
Diep van binnen wist ik wel dat je niet lang
bij ons kon blijven, maar nooit had ik gedacht dat het zo vlug zou gaan.
Ik zeg je geen vaarwel, mijn lieve kleine
Korake, ik zeg je tot ziens… .
Denk
aan me achter die grote regenboog, wees nu maar gelukkig, zonder zorgen en pijn
want…nu ben je een engeltje, een ster aan de hemel die samen met Ursus, Benji
en Royke zal waken over ons hier allemaal.
Mijn lieve kleine Korake….tot …..
IK HOU VAN JE
Vera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten