Enkele weken geleden zijn wij Cassie gaan ophalen in Zaventem. Ik geef toe, het was allemaal wat onwennig, maar ook zeer spannend. Het was een late vlucht, dus die nacht is er niet veel geslapen geweest, dat zullen jullie wel begrijpen. Cassie heet nu Pina, we hebben haar genoemd naar de Duitse choreografe Pina Bausch.
Pina was aanvankelijk een bang onzeker puppietje, maar is ondertussen ontpopt tot een vrolijk, toch wel meer zelfzeker meisje! Ze doet het supergoed, ze is zeer aandoenlijk, superschattig en ze steelt onmiddellijk ieders hart! Overal waar we komen, worden we aangesproken: "Ooh, wat voor ras is dat? Waar heb je haar vandaan? Mag ik er een foto van nemen? Wat is dat een superschattig fluffy hondje" enzovoort. En wij zijn dan natuurlijk supertrots en maken dan ook veel reclame voor jullie organisatie. Het enige minpuntje was dat ze heel bang was van andere honden, waardoor ze me aangeraden hebben om voorlopig nog niet naar de hondenschool te gaan. Ondertussen gaat ook dat een beetje beter, maar het is nog niet wat het moet zijn. Ze is echt een deel van ons gezinnetje en gaat bijna overal mee naartoe. Peter neemt haar elke dag mee naar zijn kantoor en dat kent ze al supergoed. Als hij zijn jas aandoet, staat ze al klaar aan de auto! Ze gaat mee op restaurant, op café en natuurlijk ook op vrienden- en familiebezoek. Elke middag, tijdens onze lunchpauze, maken we een wandeling in het stadspark van Antwerpen, dit is ondertussen echt haar park geworden. Ook wandelen in het drukke Antwerpen zelf gaat ondertussen vanzelf, dat was de 1ste keer wel anders. Toen was ze doodsbang. In het weekend worden er langere boswandelingen gemaakt en ook dat vindt ze de max! Ze is nog steeds bang van andere honden, maar tijdens die boswandelingen, als ze samen met de andere honden los kan lopen, merk je toch dat ze veel zelfzekerder is. Er zijn zelfs als honden die ze begint te kennen en waar ze vrolijk naar kwispelt, dus het gaat de goede kant uit. Ook met onze 2 poezen loopt alles eigenlijk als een trein. Daar ben ik toch een beetje zenuwachtig voor geweest, geef ik toe, maar dat valt reuzemee! Er is nog geen enkele keer bagaar geweest. Pina heeft ook nooit naar de poezen geblaft of zich agressief gedragen, dus Pablo en Matisse konden rustig aan haar wennen. Ondertussen vertoeven ze in elkaars gezelschap alsof het nooit anders is geweest! Wij zijn echt superblij met Pina en zouden haar echt niet meer kunnen missen! Wij willen jullie zeker en vast bedanken omdat we haar mochten adopteren en ook voor het geweldige werk dat jullie doen! Ik volg de website nog steeds dagelijks en door de schrijnende verhalen die ik lees, zou ik er meer een gouden mand willen aanbieden, maar spijtig genoeg is dat niet realistisch en moeten we het bij eentje houden, maar die verwennen we dan ook ten volle. We hebben ook gezien dat 2 van haar 3 broertjes (Caspar en Corner) ondertussen gereserveerd zijn en dat maakt ons blij. Nu nog een mandje voor Cory en de vier kleine wezentjes zijn veilig. Wij wensen Fabienne en alle vrijwilligers een spetterend 2013! Wij klinken op een recordaantal hondjes die in 2013 hun gouden mandje gaan vinden! Voor jullie allemaal: keep up the good work! Jullie zijn super! Likjes en pootjes van Pina (vroeger Cassie), Pablo en Matisse en vele dankbare groetjes van Kristel en Peter uit Borgerhout
Geen opmerkingen:
Een reactie posten