Hier een berichtje over Lorca, ons adoptiehondje. Nu ja, hondje, ze was heel erg mager toen ze op 30 augustus in België aankwam, maar intussen is ze een heel erg stevige, gespierde dame geworden die er best wel imposant uitziet.
Al op weg van Zaventem naar huis was het duidelijk dat alles in orde ging komen: ze heeft de hele weg met haar hoofd op de schoot van mijn dochtertje gelegen. Je zag toen al dat er een rust op haar neerdaalde: ze zou het goed hebben bij ons… . En of ze het goed heeft!!! Samen met Lisa (dat is ons ander adoptiehondje dat vroeger Elisabeth heette en nu 3 jaar bij ons is) en onze twee dochtertjes heeft ze het reuze naar haar zin. Elke dag een gebalanceerde en lekkere maaltijd, een stevige wandeling, duizend knuffels en ze is nooit alleen omdat ik thuis ben. Lisa en Lorca zijn intussen hele dikke vriendinnen geworden: ze zijn altijd samen en elke avond kruipen ze knusjes bij elkaar in één mand. Mooi zicht trouwens, zo’n twee grote honden in één mand!
Elke ochtend gaan ze mee de meisjes naar school brengen en elke avond gaan ze ze mee afhalen, wat ze een reuzemoment vinden. Dan zijn er namelijk tientallen kindjes die hen aaien, knuffelen, eventjes aan de leiband meenemen, kortom, telkens weer zijn ze de onbetwiste sterren van de school. En zo kan ik nog héél lang vertellen over de geluksvogels die ze zijn, maar dat moet niet. Omdat Lorca samen met Lisa een prachtige aanvulling zijn van ons gezin. Dat vat het eigenlijk samen, en zo hoort het ook.
Ik kan het dan ook iedereen aanraden om een hond te adopteren: je redt er niet alleen een leven mee, je verrijkt er veel andere mee!
Met dank aan alle medewerkers van ACE Charity!
P.S: Op de tweede foto zie je links Lorca (de dag waarop ze is aangekomen) en rechts Lisa samen met een deel van de neefjes en nichtjes. Deze foto is gepubliceerd in Gazet van Antwerpen omdat het toch opmerkelijk is om te zien hoe de hondjes opgenomen zijn in de grote familie.
Chris Mangelschots
Geen opmerkingen:
Een reactie posten