Door het programma "allemaal beestjes" hoorde mijn adoptiegezin voor het eerst van Ace-Shin. Er werd er wat over gepraat maar dat was het. Hoewel....het bleef wel hangen en mijn vrouwtje keek minstens 3x per week naar de site. Na een goed gesprek met mijn baasje stuurde mijn vrouwtje een mailtje naar Marleen met de vraag hoe ze het best oploste om een hondje te redden, ze had namelijk al een mopsje en een Frans bulleke. Marleen zag direct de kans voor mij, ik was al in een opvanggezin in België dus konden ze wel eens langs gaan met hun 2 lieverds. Afspraken werden gemaakt en ze kwamen op bezoek. We deden allemaal een wandeling in het bos en ja ik voelde me wel wat onwennig. Maar mijn opvangmama besloot hen een kans te geven. Huisbezoekje werd gedaan en mijn adoptie werd definitief.
Die zaterdag zal ik wel nooit vergeten. Ik moest weg bij mijn lieve opvanggezin en daar had ik eigenlijk geen zin in want ik was er verwent als een prinsesje...en toen Patrick thuis kwam van zijn werk werd het me een beetje teveel...maar ik zal maar stilletjes treuren want ik zag dat mijn opvangmama gelukkig was dat ze mensen gevonden had die me zouden verwennen. Het werd tijd, ik moest gaan...Zal ik jullie ooit nog eens terug zien lieve Nancy en Patrick...dank jullie wel dat ik het zo fijn had bij jullie, ik vergeet jullie nooit.
Na een lange rit was ik eindelijk in mijn nieuwe woonst....ik mocht eerst de tuin verkennen, en daar kwamen mijn stiefbroertje en zusje aan....mijn stiefbroertje (ook een Frans bulleke) is wel een mooie jongen...direct eens vriendjes worden...mijn stiefzusje (mopsje) bekijkt me wat onwennig, ze is waarschijnlijk bang dat ze haar bevoorrechte plaats in huis zal kwijt zijn. Na de tuin gingen we het huis binnen...viel wel mee...eventjes die grote sofa uitproberen...Ja dit wordt mijn plaatsje. Maar ik zal toch nog even wachten met vriendschap te sluiten met die tweevoeters...tja wie weet doen ze me straks weer eens weg naar een andere plaats....want ik ben nu al zo dikwijls verhuist dat ik wat op mijn hoede ben...
Door al die stress kreeg ik een epelisieaanval...het vrouwtje (eerst fel geschrokken natuurlijk, maar ze wist dat dit kon gebeuren) bleef bij me en stelde me op mijn gemak....en na het oppoetsen van alles (sorry hoor) belde ze naar Nancy voor wat raad...ook werd er direct naar de dierenarts gegaan voor de nodige pilletjes en die stelde haar gerust: je hondje kan gerust 100 jaar worden hoor maar iedere dag een half pilletje.
Weet je ik kijk uit naar dat pilleke iedere dag, want ze stopt dat in iets lekkers anders spuw ik het terug uit (trucje dat ik iedere viervoeter aanraad hihi).
Van toen af aan wist ik dat ik hier zou blijven...en dat ik een paar dingetjes kon veranderen...eerst heb ik hen duidelijk gemaakt dat er een nieuwe zetel moest komen. Wat wil je...ikke, mijn stiefbroertje en zusje, en ons vrouwtje in 1 zetel...die was veel te klein dus adoptiegezinnetje schiet maar in jullie portemonnee....
Dan heb ik hen duidelijk gemaakt dat ze ook wel voor opvanggezin moesten gaan, resultaat, hier zitten 2 schatjes te wachten op adoptie....vraagt wel wat werk van mij hoor want het zijn nog puppies en ik moet ze leren in die hele grote nieuwe sofa te liggen hé.
Mijn vrouwtje begint me goed te kennen. Ze weet al wat ik heel graag lust, wat mijn favoriete speeltjes zijn en welke snoepjes ik verkies...Mijn baasje, eerst vond ik hem wel een grote kwaaie vent (die snor brrrr dat kietelt als hij me knuffelt) maar nu zijn we de beste maatjes. Wel weet hij dat als hij weer op reis moet voor zijn werk, ik wat treur maar hij telefoneert dan eens en als ik zijn stem hoor door dat zwarte apparaat dan blaf ik van bijschap. Mijn stiefzusje, lara het mopszusje, is mijn hartsvriendin geworden, en Rusty, tegen niemand zeggen hoor, maar dat is mijn grote liefde. Zalig vind ik het als ik wat uitrust en hij dan tegen me ligt en likjes geef.
Waar ik nu het meest naar uitkijk als ik mijn oogjes open 's morgens, is de knuffels die ik door de dag krijg en natuurlijk ook de snoepjes. Eindelijk ik heb mijn thuis nu gevonden ....maar wel dank zijn onze engel in Spanje, FABIËNNE, en mijn lief opvanggezin in België, PATRICK en NANCY.
Veel likjes
LOLAH
Geen opmerkingen:
Een reactie posten