maandag 9 maart 2009

Grenoei



Soms heb je zo van die dagen...
alee ik toch...
dat je denkt...
hmmm...
ik wil een tweede hond voor mezelf.
EN ik wil blijven fosteren.
Dan zijn er van die dagen dat je lieve vriendje ronduit zegt NEE! Tis OF een tweede hond OF fosteren.
Maar poepieeeeeeeeeeeeeeeee (bleit bleit).... PLEASE!!!!!!!!!!!!
Antwoord blijft nee. Gedurende enkele weken. Maar ik doe toch mijn goesting. Zoals altijd als het op honden aankomt.
Ik zei tegen Fabienne "als ge ooit nog ne Franse of ne Engelse Bulldog binnenkrijgt, laat het me weten, ik wil die adopteren dan."
Dan zijn er van die dagen da ge denkt, alee nog altijd gene Bulldog binnen of wa?
En dan gaat de telefoon...terwijl ik op Valentijn met mijne cherie op restaurant zit. Fabienne zegt dolgelukkig :"Jolien, weet ge wa ik nu binnen krijg?" Twee Engelse Bulldogskes!!!" Mijnen tikker staat effe stil... ik zeg gewoon "ja ok ik wil die". Mijne Christof kijkt me aan met zijn donkere ogen, zo van "wa is ze nu weer aant bekokstoven, die rosse?" (das spreekwoordelijk dan want ik ben een zwarte hihi) En ik begin te zagen...en te zagen...en te zagen... enzovoort... Fabienne belde me nog, zeg hoe gaat gij die noemen? Gewoon out of the blue zeg ik "GRENOUILLE" (Frans voor Kikker hihi). Genaamd naar de Franse Bull van Fabienne, een echte rebel, een grote hond in een klein formaat :p
Alee dan was er zo een dag waarop de ene Bulldog nog niet meekon omdat ze ziek was. Dus bleef er nog 1 over. Een ventje. Alee laat maar komen Grietje!!!!
3 maart 2009. 1 jaar en 9 dagen na de dag dat Loeka officieel van mij was. Hij kwam aan, mijn Grenoei (bewust voor een andere schrijfwijze gekozen). Er waren nog andere hondjes mee dus zoals altijd liet ik die eerst uit hun kooien. Ik durfde mijn platsmoeleke niet aan te kijken want op het moment dat hij uit de gate kwam, wist ik al dat ik hem niet meer zou afgeven. En dat gevoel werd dubbel en dik bevestigd toen ik hem uit zijn kooike haalde.
Trots en fier, moeite om zijn korte pootje omhoog te heffen om me te begroeten, knorrend als een obees varken, snot aanwezig uiteraard, keek hij me aan, zo van "ben jij mijn nieuwe mama?" Ik lachte de hele tijd, en Fabienne zei doodleuk "ma alee, diejen hond, die past toch super bij u!!!" Alee ik zal het maar als een compliment aanschouwen zekers...
Thuisgekomen vond iedereen, maar dan ook iedereen, hem aartslelijk. Behalve ik. Hij krijgt de leukste bijnaampjes, zoals Roel de Platsmoel, Dees de dedderface, Mohammed Ali bokserneuze, snottebel, "rare hond", enzovoort. Mijn nichtje van zes zei heel spontaan; "Eikes Jolien zijne kop is lelijk". Daarop keek ik nogal beledigd naar haar, waarop ze onmiddellijk zei "maar zijn lijf is ok hoor"...
Er zijn zo van die dagen dat je in een ongelooflijke tweestrijd zit, wat ga ik nu doen, hem afgeven en blijven fosteren, of hem houden en mijn fosterdroom dumpen??? Mijn vriend hield nog altijd koppig vol; ofwel Grenoei, ofwel fosteren...
En dan zijn er zo van die dagen, dat je gewoon in de keuken staat, de afwas aan het doen bent, en dat je vriendje ineens zegt; "je mag hem houden maar dan gaan we wel nog enkele weken wachten voor de volgende fosterhond komt hé".......
Ik geloofde mijn oren niet. Nog altijd niet eigenlijk.
Maar het is dus wel zo. Grenoei mag zichzelf mijn Bulldoggie noemen. Ik vind hem persoonlijk SUPERMOOI, superlief, ongelooflijk grappig als hij ligt te snurken en ik mijn tv luider moet zetten omdat ik het anders niet kan horen, als hij windjes laat en mijn vriend vies zijn neus optrekt en zichzelf onder een deken legt om de stank te ontlopen, of als hij een beentje eet en de hele buurt denkt dat er een varken wordt geslacht. Loeka die vindt hem ook lelijk denk ik, want als hij in haar buurt komt, trekt ze haar neus op, zo van, gij zijt te lelijk voor mij... Zo zielig... Daarop volgend dat ze nu allebei een bijnaam hebben, Beauty and the Beast...
Het is een schatje, mijn Grenoeike, en hij mag nog heel, heel lang bij ons blijven. Vandaag was zo een dag dat we lekker met z'n viertjes langs de moervaart wandelden, Loeka voorop, aant rennen en crossen, achter de eendjes zitten, Grenoeike echter loopt fier naast mama, hij wijkt geen meter van mijn zijde, want hij voelt aan dat dit nu zijn thuis is... bij een hondengekke onnozele trien, die haar hart heeft verloren aan zijn platsmoeleke, en die een doodbraaf vriendje heeft...
Welkom thuis Grenoei.. Jolien, Loeka en Christof

5 opmerkingen:

  1. Oké!!! 'Beauty is in the eye of the beholder' zoals men zegt!
    Loeka, als jouw vrouwke dat mormelke mooi vindt dan IS hij mooi!
    Jij zal wel even moeten wennen aan dit 'blijvertje', hé?
    Maak hem maar van het begin duidelijk dat hij zijn windjes buiten moet laten en NIET op je roze kussentje.Veel geluk voor Grenoei in zijn nieuwe leventje!
    Knuf en snuf van Puli

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve lieve Joelien
    idem dito
    Vriendje wil ook een tijd stoppen met de opvanghondjes
    Wat doet dat pijn...
    Nog eentje mag er komen voorlopig...
    Die mooie Ckaudio, god, wa een pracht van een beest. Ben er nu al helemaal verliefd op. Normaal den 18e komt hij. Er zit niets anders op dan heel veel te genieten van ons voorlopig laatste opvanghondje. Er zijn natuurlijk wel nog de honden die op logement komen, maar dat is toch niet hetzelfde vind ik. Dat zijn geen sukkeltjes die mij o zo hard nodig hebben (des te beter dat dat geen sukkeltjes zijn ze) maar je begrijpt mij wel he.
    Ik weet wat je voelde, maar ik voel mij nu nog altijd zo...
    dikke kus
    Griet

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Jolien, ik heb ook een Bulldame gehad van Shin. Ik mis een Bull in huis, ze is afgelopen zomer overleden. Voor haar plaats is er een ander hondje gekomen, we hebben nu 3 spaanse honden. Geniet van je Bullventje het is een ras apart. Ik kan nog heel veel van onze Sarah vertellen maar daar kom je wel vanzelf achter. Als je gevoel voor humor hebt, is dit je ideale hond. Groetjes Inge.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Inge, ik heb denk ik het berichtje gelezen bij de in memoriam. Wat was ze mooi...Wat erg dat je haar hebt moeten afgeven. Ik hoop dat je andere Spanjaarden het verdriet toch wat kunnen verzachten. Ik weet nu al dat mijn Grenoei een hele diepe afdruk in mijn hart zal nalaten...

    Grietje, hoe komt dat nu alee??? ZO ERG!!! Gelukkig is die van mij gezwicht...komaan meid niet opgeven!!! Onze beestjes hebben het zo hard nodig....

    Enne...Puli... mijn vrouwke had voor die snottekeis een nieuw kussen gekocht, in imitatiebont pffffff de verwenster... moet ge nu wa weten hahaha, vanmorgen had em kaka gedaan en der hing blijkbaar nog wa prut aan de poep...lap amaal op zijn nieuw imitatiebonten kussen moehahahaha... 't zit al in de was... hij mag nu dutten op een ander kussen :-) want mijn roze kussen...daar komt genen enen anderen aan ze makker goe geweten! En dat em lelijk is...tja das maar een gedacht...als ge goe kijkt ziet ge toch ergens een mooi hondje, alleen zit het heel diep verscholen achter zijn lelijke tjoefes :-)))) dikke kus van uw Loeka xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Jolien
    Ik geef niet op hoor !!!
    Ik blijf al de rest nog doen voor shin en ik blijf ook zagen en bleiten en beuzzen bij mijne vent :-)))xxx Griet

    BeantwoordenVerwijderen