Eén van hen, een klein bodegerootje, verdween na de eerste dag. Een andere kruising nam ook een andere weg en zagen we nooit meer terug, maar Coronita bleef, bang, maar stilaan kwam er vertrouwen. Ze kwam elke dag eten en drinken en luisterde stilaan naar de hand die haar wilde beschermen, maar durfde niet. We bleven volhouden. Coronita kwam een beetje gewicht aan, haar borstjes hingen laag van de pups die ze ter wereld bracht. Ze is nog zeer jong. Gisteren gebeurde er iets heel speciaals: ze liep gewoon mee binnen met één van de vrijwilligers, alsof ze wilde toegeven dat het zo niet verder kon. Nu pas kan je zien dat het een hele zachte, lieve, onzekere hond is, die ooit een mens heeft moeten dienen met waken of wat dan ook, maar daar is zij veel te zacht voor. Elke loopsheid had ze zeker pups, dat is duidelijk, om geen enkele reden is zij met haar vriendjes hier gedumpt.
Coronita is gek op andere hondjes en dus erg sociaal. Ze is nog maar net binnen, maar het bevalt haar geknuffeld en gerespecteerd te worden. Ze is zo dankbaar en legt dat mooie koppie van haar in je handen, kijkt dan met die trouwe ogen, nooit eerder heeft zij liefde gekend, noch verzorging. Geen mens die om haar gaf. Ergens in haar familie zit zeker een sharpei, maar zeker alle goedaardige rassen doorheen. Ze is een schat van een hond.
Fabienne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten