Op 2/6/2010 mochten we eindelijk drie hondjes uit Spanje
ophalen in Zaventem. In een van de kooitjes zat zo’n supermooi klein hondeke
die echt de aandacht trok. Tot mijn stomme verbazing zegden de begeleiders, dat
is het hondeke voor Astrid.
Ik had haar veel groter voorgesteld. Dat mooie
hondeke, een van de drie, werd mijn hondeke. Ik kon het amper geloven. Haar
naam…”Catorce” Iedereen weet dat de honden in de dodencel een nummer krijgen…er
waren nog twee hondjes voor haar en dan zou het haar beurt zijn….maar toen kwam
Fabienne van ACE een paar hondjes redden, ze had weer wat plaats
in haar asiel.
Bij het zien van de grote angstogen, het ineengekrompen lijfje wist ze direct,
die gaat mee. Wat Catorce daar heeft meegemaakt, de littekens die dat dodenhuis
in haar zieltje gegrift hebben kan niemand beschrijven. Telkens zag ze weer een
hondje dat bruut uit de kooi gesleept werd, hoorde ze het gehuil en gekerm van
de honden Nooit is ze dat trauma te boven gekomen, haar vertrouwen in mensen
volledig gebroken. Hoe ik haar ook aanhaalde ze kon niet rap genoeg in de
bureau zitten, liefst alleen en rustig, ze vertrouwde niemand meer.
Geen pillen
noch druppels, noch het gezelschap en de vreugde van de andere hondjes konden
haar van gedacht veranderen. Gelukkig kon ze nog wel genieten van een
wandeling, daarna direct terug naar bureau. Toen ze bij ons kwam droeg ze een
mooi roze halsbandje en spontaan gaf ik haar de naam van Pincky maar ook
prinsesje, ze was zo mooi.
Plots ging Princes hard achteruit en toen gaf ze me haar
mooiste geschenk. Zij die altijd alleen wou zijn vond het plots goed om bij mij
in bed te liggen, ze kwam zelfs nestelen…na al die jaren was daar ineens wel
vertrouwen. Haar laatste dagen heeft ze ook meer rondgelopen, ging in tuin, lag
daar wat te slapen.. Zolang ik zeker wist dat ze geen pijn had liet ik haar
doen. Ik had zo’n bang haar vertrouwen weer te beschamen door haar te laten
inslapen. Op 29/7/2014 was ze er zo ellendig aan toe dat ik toch besloot haar
te laten inslapen. Rust zacht mijn klein lief prinsesje, je had zo’n lieve
zachte geest. Die zachte, rustige geest van jou heb ik de laatste dagen heel
dicht bij mij mogen koesteren…prinses, bedankt daarvoor ergens blijf je voor
altijd met mij verbonden. Niets of niemand kan de tijd met jou ongedaan maken..
voor eeuwig verbonden mijn kleine schat, rust zacht
.jpeg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten