Mijn naam is Belle(ke), vroeger Bella, maar mijn twee papa’s vinden mij zo mooi en zo lief dat ze mij die naam hebben gegeven.
Inderdaad, na lang overwegen hebben we beslist om terug een hond in huis te halen. Tot 15 jaar geleden hadden we een Cocker Spaniël die bijna 15 jaar gelukkig bij ons is geweest. Gezien ik nu (definitief) thuis ben, kan ik terug tijd maken voor een huisdier. Via mijn zuster, Karine, kreeg ik informatie over SHIN. Ik ging onmiddellijk surfen en zoeken, maar de keuze was zéér moeilijk. Met tranen in de ogen heb ik gelezen wat er allemaal gebeurt en hoe geweldig het is dat deze vrijwilligers zich inzetten voor deze “sukkelaars”.
Na enkele namen op een briefje geschreven te hebben, kozen we voor Bella. Het wachten, na een positief gesprek met Viviane, leek wel eindeloos te duren. Maar 9 februari 2014 landde zij tegen 18u op Zaventem. We waren natuurlijk véééél te vroeg en hebben menige koffies gedronken en ik kon toen reeds mijn emoties moeilijk te baas. Maar de gesprekken met mensen van SHIN lieten de tijd sneller gaan en daar kwamen de kooien binnen. Ik zag door de gaten dat ZIJ het was, het was net alsof ze mij toen al aankeek. Ik heb ze opgepakt en ze legde haar hoofd dadelijk in mijn hals. Tien minuten later heb ik ze even op de grond gezet; ze nam aarzelend een koekje, at al een beetje, we bedankten de mensen van SHIN en we gingen richting wagen. We hebben haar achteraan op de zitbank gelegd, met haar hoofdje tegen een kussen. Ze heeft geslapen van Zaventem tot Mol!
's Nachts is ze zéér rustig. Ze slaapt in de hall, zodat ze toch iets van ons horen kan. Ze is nu al zindelijk en speelt en eet en ligt vaak in de zon. Alleen wandelen is nog wat moeilijk, het lukt perfect langs landelijke wegen, maar van fietsers en auto’s is ze behoorlijk bang.
We zijn zo blij, ik krijg het nog moeilijk wanneer ik dit schrijf. Ik wil me ook inzetten voor SHIN, natuurlijk als ons Belleke meer volwassen is. Binnen enkele weken gaan we naar school... .
Groetjes en tot later,
Jan & Eddy
Hallo Jan en Eddy
BeantwoordenVerwijderenWat geweldig jullie verhaal hier te lezen hoe blij jullie zijn met Bella en hoe gaat ze het doet bij jullie in jullie gezin. Op 9 februari was ik op Zaventem als vluchtbegeleidster en heb nog met jullie staan praten. Jullie hadden last van de zenuwen maar dat is ook normaal als je staat te wachten op je hondje. Je wilt ze het liefst zo snel als het kan in je armen sluiten.
Belle ziet er super goed en gelukkig uit en dat is dank zij jullie. Zo mooi als je ziet dat 1 van de hondjes weer een goed en liefdevol mandje heeft gevonden.
Geniet van elkaar en heel veel plezier en geluk met Belle.
Groetjes Ingeborg Visser.