Duardo was het grote lievelingshondje van zijn vrouwtje, "háár" hondje. Hij sliep in bed, mocht overal mee, was haar schaduw, jaren- en jarenlang. Koekje hier en koekje daar, zo overdreven gewend, verwend, tot het baasje een nieuwe liefdesvriend ontmoette en Duardo's leven veranderde in een hel.
De vriend wilde Duardo buiten. In het begin redde Duardo het nog van de vriend, maar toen gebeurde het ergste dat je je kan voorstellen: de vriend begon hem zo te straffen en te slagen, dat het vrouwtje de vriend gelijk gaf en ze haar eigen Duardo naar ons bracht. Ze koos voor haar vriend en keek nooit meer om.
Duardo, die echt veel te zwaar was, overgewicht had, kreeg op het ogenblik dat hij gedumpt werd, geen brok meer door zijn keel. Elke dag zag je hem dieper en dieper zakken. Hij verloor meer dan de helft van zijn gewicht, wilde niet meer, begreep dit niet.
Gisteren ging hij naar België in opvang en vandaag kregen we een mailtje: "Hij fleurt helemaal op, Fabienne!" Wat een heerlijk bericht! Je kan je niet voorstellen wat het voor ons betekent dat hij naar België mocht gaan. Twee weken had ie niet meer gehaald. Hij ging echt letterlijk en figuurlijk elke dag een stukje dood.
Bedankt aan iedereen die hieraan meewerkte. Bedankt dat hij in opvang mocht. Hij zou het hier echt niet gered hebben.
Fabienne
Duardo heeft intussen een thuis gevonden en wordt morgenavond opgehaald door zijn nieuw baasje.
BeantwoordenVerwijderenTijdens het huisbezoek klikte het onmiddellijk en mogen jullie dus het beste verwachten voor de toekomst, zowel voor Duardo als zijn baasje.