Vorige zondag was ik aanwezig op de SHIN-bijeenkomst in Zoersel, samen met mijn adoptiehond Bonito (nu dartelt hij door het leven als Ice). Ik heb Fabienne daar ontmoet en zij vroeg me om wat foto’s van Bonito door te sturen. De fokker van Bonito moest door de crisis maar liefst vijf van zijn honden afstaan. Begrijpelijk dat dit voor hem niet gemakkelijk was. Volgens Fabienne vraagt de fokker nog regelmatig hoe het met zijn honden gaat. Daarom stuur ik deze foto’s. Misschien kunnen jullie die ook aan hem bezorgen?
Even de geschiedenis van Bonito:
Bonito, een afgekeurde politiehond, zat in opvang bij Els Vissers en ik had het geluk hem te mogen adopteren. In het begin was hij een magere, timide hond. Hij had last van een parasiet, giardia, maar na de nodige medicatie is hij er helemaal bovenop gekomen.
Toen hij bij ons aankwam eind april 2012, woog hij amper 20 kg en nu is hij een flinke kerel van 29,5 kg. We hebben hem eerst de rust gegeven om zich aan te passen aan zijn nieuwe thuissituatie. Hij kan het ook heel goed vinden met Zino, onze andere adoptiehond. Vanaf november 2012 zijn we dan gestart met de gehoorzaamheidstraining en hij deed het schitterend. Na amper zes maanden is hij geslaagd in zijn brevetproeven en in augustus heeft hij zijn eerste gehoorzaamheidswedstrijd met vlag en wimpel doorstaan.
Naast de gehoorzaamheidstraining doet Bonito het super met frisbee. Daarmee kan hij zich geweldig uitleven. Hij doet niets liever dan rondrennen, balletjes en frisbees vangen en terugbrengen. Een grote knuffelbeer, die dol is op spelen, aaien en kusjes. Hij is een heel rustige hond, die constant zijn baasje in de gaten houdt maar onmiddellijk verandert in een superactieve, speelse hond zodra zijn baasje een tennisbal of frisbee bovenhaalt. Maar bovenal is en blijft hij een echte Mechelaar, met een enorme “will to please” en een enorme affectie voor zijn baasje.
Mijn dochter en ik zijn dolgelukkig dat hij in ons leven is verschenen. Toen mijn eerste Mechelaar overleed, had ik nooit gedacht dat ik nog een hond zou vinden die hem kon overtreffen en toch hebben we die gevonden met Bonito. Kan een mens een overweldigende liefde voelen voor een dier? Ja, absoluut. Ik heb twee prachtige adoptiehonden en besef maar al te goed dat de liefde die je van hen krijgt onvoorwaardelijk is.
Hierbij vind je enkele foto’s van Bonito. Kan je deze ook aan Fabienne bezorgen zodat ze de foto’s kan doorsturen naar de fokker?
Nog even een vraag:
Volgend jaar zou ik graag op vakantie gaan naar de regio van Mijas en natuurlijk ook de refugio bezoeken. Maar ik zou ook heel graag de fokker van mijn lieve Bonito/Ice ontmoeten. Ik zou zo graag meer weten over zijn afkomst, eerste levensweken, waar hij daarna terecht is gekomen... . Zou dat mogelijk zijn?
Alvast heel hartelijk bedankt.
Lieve groeten,
Linda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten