Hallo Fabienne en iedereen,
Herinner je Hera en Many nog? Hera is door Jolien meegebracht in 2006 na een week
vrijwilligerswerk in de refugio. Ze was gevonden in een vuilnisbak met haar achterpootje
gebroken. Jullie hebben haar geopereerd, maar ze gebruikt haar pootje niet meer. Toch
hindert het haar niet om te crossen en te spelen.
Ze is opgegroeid tot een fiere dame maar o zo lief en aanhankelijk. Zij is mijn kindje en
als ik in haar oor fluister: "Waar is mijn kindje?", dan kwispelt ze met haar staart om te zeggen
dat ze mij begrijpt.
Many heb ik laten overkomen in 2009; ook een hondje met een zwaar verminkte poot.
Toen hij bij ons aankwam, was hij zo bang van mensen. Hij kroop weg in een hoekje achter de
zetel, durfde niet eten als er iemand in de kamer was, sprong schichtig weg als we hem wilden
knuffelen, maar je moet hem nu zien. Ik kan mij niet in de zetel zetten zonder dat hij dicht
bij mij komt liggen, soms nog altijd wat voorzichtig alsof hij nog altijd bang is dat hij een schop
zou krijgen, maar hij krijgt geen schoppen. Meer, enkel en alleen heel veel liefde en vriendschap,
en dat krijgen wij van onze 2 Spanjaardjes dubbel en dik terug. Wij zouden ze voor geen geld
van de wereld willen missen!!!
In september komen wij op vakantie naar Malaga en dan komen wij zeker de
refugio bezoeken. Wij vliegen met Jetairfly, dus mocht het mogelijk zijn om hondjes mee te
begeleiden naar België, dan zullen we dat met veel plezier doen, want ik herinner mij het
gezegde: "je kan niet alle honden van de wereld redden, maar wel de wereld van een hond!!!"
Vele groetjes van Martine en een dikke poot van Hera en Many
Geen opmerkingen:
Een reactie posten