Dexter

Op 29 november zijn we Dexter gaan ophalen in Zaventem: een klein en bang hondje, maar thuis zo gek als een achterdeur.

 

Wat Dexter in zijn leventje heeft meegemaakt, wil ik eigenlijk niet weten, maar hij heeft verschrikkelijke verlatingsangst en zodoende gaat dat kleine meneertje overal mee naartoe. Knuffelen is nog zoiets dat hij graag doet, dan kan hij in je arm liggen als een baby: ogen half dicht en strelen maar. Ook als we gaan slapen, zoekt hij bij de kids of bij mij een warm plekje onder de dekens, het liefst opgerold in je schoot, en daar blijft hij liggen tot we 's morgens weer opstaan.

 

Het enige dat we hem maar moeilijk krijgen afgeleerd, is dat hij af en toe nog een plasje achterlaat in de living. Maar als hij zijn behoefte buiten heeft gedaan, wordt hij geprezen en krijgt hij een snoepje. We krijgen dat nog wel in orde, alleen nog wat geduld.

 

Wat hij ook graag doet, is mijn oude York uitdagen om te spelen, maar het is al een 12 jaar oud moeke die hem dan met een nijdige blaf terechtwijst dat ze dat niet zo apprecieert. Goddelijk om zien, want dan kijkt Dexter met zijn allerliefste snuitje en weet van niks.

Groetjes van de familie Naegels en een poot van Dexter