Wie herinnert zich nog onze kleine Fabrice? Mijn eerste echte zorgenkindje. Maanden verbleef hij bij me, maar eerst was hij bij Monia in opvang. Hij kwam daar aan als een kleine pup en is hier vertrokken als een flinke, jonge puber.
Nu meer dan een jaar geleden is hij bij mij vertrokken en vandaag kreeg ik foto's van zijn verjaardagsfeestje, hij is 2 jaar geworden. Ik kreeg er tranen van in de ogen. Jullie kunnen heel duidelijk zien dan zijn lieve mama's, Fran en Sarah, hem superhard verwennen.
Hier een stukje uit de e-mail die ze naar me schreven:
Hij heeft ook echt wel heel stevige spieren (vooral zijn billetjes) van het vele crossen, want dat kan hij echt als de beste. Hij is onvermoeibaar, en zelfs na urenlang wandelen blijft hij vol energie rondcrossen. En dan komt hij 's avonds in de zetel onder ons oksel liggen, met zijn kopke op onze schoot, goed moe, dan is hij echt om van te smelten!
Zalig hondje, echt waar, we zijn er nog altijd zoooo blij mee. Hij heeft mijn hart gestolen en hij mag het voor altijd houden ook.
Groetjes, liefs en blessed
Groetjes, liefs en blessed
Vera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten