Tijdens ons verblijf in Mijas besloten Dave en ik om een uitstap te maken en honden mee te nemen. Dave wou Carmencita even testen met de bedoeling om haar in opvang te nemen, ik besloot Phillipo mee te nemen omdat hij al zo lang in de refugio verblijft.
We besloten om eerst een bezoekje te brengen aan het asiel in Algeciras en in het terugrijden zouden we naar Gibraltar gaan. Onderweg zijn we even gestopt om de honden uit te laten en een eindje langs het water te wandelen, het was in de ochtend namelijk al 30°C. Na een bezoekje aan de hondjes en de vrijwilligers in Algeciras, reden we door naar de rots van Gibraltar. De wind en de schaduw in de smalle straatjes maakten de temperatuur toch draaglijk.
Wat was het fijn voor Phillipo en Carmencita om een hele dag buiten te zijn en vrij los te lopen! Wat een voorbeeldige honden zijn dit toch! Ze trekken niet aan de lijn, maar lopen mooi langs je mee, reageren niet op andere honden of geluiden en liggen rustig naast je stoel op een terrasje. Toen enkele kinderen met een bal begonnen te spelen op het plein, werd het wel tijd om te gaan, want Carmencita is echt gek op spelen met een bal. We wandelden door de straatjes en terwijl Dave met de kabelbaan vertrok om de apen boven op de rots te zien, had ik met de twee honden een plaatsje in de schaduw onder de bomen opgezocht. Een bakje met water was alles wat ze vroegen.
Op de terugweg naar de refugio lagen beide honden rustig achterin de auto te slapen, te genieten van een dagje vrijheid en ontspanning. Rustig en fier stapten ze terug naar hun dagelijks verblijf en gingen meteen naar hun mandje om de nacht door te brengen. Voor mij was het moeilijk om hen terug te plaatsen en achter te laten. Fabienne was verbaasd dat we op Gibraltar toegelaten werden zonder paspoortcontrole, maar deze twee hondjes hebben het toch maar gedaan.
Ondertussen zit Carmencita bij Dave in opvang en gaat voor Phillipo het leven verder achter tralies. Zo een fijne hond verdient echt een beter bestaan. Hij is tevreden met een beetje aandacht, een wandelingetje en een plaatsje dat hij thuis kan noemen. Wie geeft deze lieve, mooie, brave en rustige hond een kans op een beter bestaan? Wijzelf hebben onze handen vol met 8 hondjes waarvan 6 uit Spanje, anders was de keuze snel gemaakt... .
Phillipo, vergeten zal ik je nooit.
 |
| Philipo |
Ben Philipo in April ook naar het strand geweest, terrasjes meegedaan, en ik deel jan zijn mening; is een SUPERhond, die zoveel béter verdient..ook ik vergeet hem niet!
BeantwoordenVerwijderen