Onze grote vriend Wilson is nu sinds een maand bij ons. Hij had ons al gelijk de
eerste keer dat we kwamen kijken bij Marleen (opvanggezin) ingepakt, hij is
tenslotte kampioen zielig-kijken. We hebben er eigenlijk niet over hoeven nadenken,
Wilson hoort bij ons!
Daar is hij het zelf, geloven wij, ook wel mee eens, Wilson voelt zich al helemaal
thuis! Hij kan overal in huis liggen, maar hij ligt toch het liefst waar wij zijn
en dan vooral zoveel mogelijk in de weg. Nu hij zich steeds beter begint te voelen,
durft hij ook wat meer.. Hij begint zelfs te blaffen wanneer de deurbel gaat! Dat
was even wennen, want we hadden hem de eerste 3 weken eigenlijk nog helemaal niet
gehoord.. Als hij iets hoort of ziet wat hij interessant vindt (vooral konijnen)
gaan zijn oortjes ook naar voren en dan is hij echt weer even helemaal 'hond'. Hij
moet nu nog een tijdje rustig aandoen omdat hij nog aan het herstellen is van een
knie-operatie, maar zodra dat helemaal oké is kunnen we lekker met hem de bossen in,
hij zal het heerlijk vinden! Het gaat hartstikke goed met Wilson, we genieten
ontzettend van hem. Het is een hele lieve, trouwe vriend (dat wisten jullie
natuurlijk al). Tijdens het wandelen heeft hij ook al heel veel complimentjes
gekregen over zijn uiterlijk, onze charmeur! Hij gaat hier nooit meer weg! Wij
willen jullie bedanken voor alle goede zorgen & dat Wilson op ons pad heeft mogen
komen.. Groetjes de Familie Klerkx en een poot van Wilson (ook wel bekend als Don
Wilson)
Groetjes Iris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten