Welkom Mollie

Mollie, een voorbeeld van hoe je zonder liefde en zonder zorg toch oud kan worden.
Zonder gezond voedsel, zonder warmte, zonder een streel, zonder vriendschap...
Te veel zonders...
Waarom de ene hond wel en de andere niet?
Waarom de ene mens wel en de andere niet?
 En hoe dan toevallig iemand je snoet opmerkt en iets aan je lot wil veranderen...
Je van een voor jou "gevaarlijke" vrijheid, met als enige regelmaat geweekt brood tegen de honger, meenemend naar een warm en knus appartement waar je je draai niet vindt. Te lang te alleen, te verstoten, te "onbestaand", in leven gehouden door de "geweekt-brood-mensen" die toch een week hart voor je hadden...
En dan blijk je nog ziek te zijn, al een hele tijd.
Ongeneeslijk ziek.
Alsof er je niets mag gegund worden.
Een hard leven moet ook hard eindigen...
 En toch ben je nu omringd door mensen die zo ver als ze kunnen, zullen meewandelen met jou.
Zonder leiband, je vrijheid respecterend.
Je verwennend met lekkere hapjes, je koesterend en hopend dat jij het NU kan appreciëren...
Nu is Mollie veilig en zal ze geen pijn meer hebben.
Ze zal haar neusje in de zachte deken drukken en genieten.
Ze zal nooit meer alleen zijn en verzorgd worden.
En als ze moet gaan, zal ze omringd gaan, zal ze pijnloos gaan en zal ze voelen dat sommige mensen een geweten hebben.
Een geweten waar ze niet om heen kunnen, gelukkig maar.
Welkom Mollie!