21 mei 2009 kwam Pepita bij ons in opvang. Het was een schuchter en onderdanig hondje wat duidelijk toch wel wat meegemaakt had.
Ze had een lief en zacht karakter en deed niet liever dan knuffelen.
Omdat wij in Limburg 2 keer per maand een SHINopvanghondje mogen adverteren in de krant bereiken we ook de oudere mensen die nog niet zo vertrouwd zijn met PC, internet en andere moderne middelen.
Vandaar dat er een ouder koppel uit de buurt van Alken reageerde op Pepita. Ze hadden hun hondje moeten afgeven en vonden het veel te leeg zonder hond in huis.
Na toch wel wat twijfels van onze kant of we dat Pepita konden aandoen om bij mensen op leeftijd terecht te komen ,hebben we haar na een positief huisbezoek zelf naar Alken gebracht om onszelf te overtuigen dat Pepita baasjes zou krijgen die ze verdiende.
Toen we zagen hoe fit en vitaal het koppel nog was hebben we Pepita met een gerust hart bij die mensen achtergelaten.
Nu na 2 jaar zijn Elke en ik nog eens terug langsgeweest bij Pepita en haar baasjes.
Onderstaande foto's spreken voor zich.
Ze heeft een eigen bankje om in de zon te kunnen zitten en een bedje binnen om te slapen. En dit alles eigenhandig gemaakt door haar baasje. Er zijn niet veel honden die dat kunen zeggen.
Volgende foto zie je haar samen met haar baasjes en zie je ook dat ze weet wat snoepen is !!
Ze is dus op die tijd wel wat verdikt maar je ziet in haar ogen dat ze gelukkig is en dat maakt mij ook gelukkig.
Moest er iets met de baasjes gebeuren dan kan Pepita zeker terug bij ons terecht en dat heb ik ook aan hun duidelijk gemaakt en dat was voor hun een geruststelling omdat ze geen kinderen hebben die dat voor hun zouden kunnen doen.
Het is dus wel al een hele tijd geleden dat Pepita bij ons was maar elk opvanghondje heeft toch wel ergens een plekje in ons hart.
Dit zijn ook de dingen die de kracht geven om door te gaan want opvangen is een echte belgische weg, met goede stukken maar ook wel behoorlijk wat putten !!!
marleen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten