Mijn naam is Sima ik kom uit Spanje! Ongeveer 3 maanden geleden kwam ik terecht in één van de verschrikkelijke dodingstations in de buurt van malaga. Ik zat daar in een hok met nog andere hondjes. We waren allemaal bang, we wisten niet wat er ging gebeuren, maar het klonk héél erg. Andere hondjes zagen we afdruipen en janken. Nog enkele dagen wachten en het was ook onze beurt om pijn te krijgen. Ik heb uren aan een stuk gehuild omdat ik zo bang was. Op een dag zag ik een aardige vrouw voorbijkomen. Ze stopte even aan mijn hok en we hadden onmiddellijk oogcontact. Niet veel later pakte ze mij op en gingen we samen weg uit het dodingstation. Ik had nog altijd een beetje schrik hoor ..... maar ik voelde dat ik goed terecht ging komen. Eénmaal in het asiel van Fabienne leerde ik andere hondjes kennen die hetzelfde hadden meegemaakt. Blijkbaar zijn niet alle mensen eng, want Fabienne en een hele hoop andere mensen in het asiel waren heel lief. Ik moest zelfs poseren voor enkele foto's! Blijkbaar kwam ik op hun site terecht. Bij Fabienne het ik echt hele leuke momenten gehad, maar ik voelde dat er verandering op komst was. en dar was de dag: 27 juli ........ ik werd met 2 andere vriendjes in een bench gezet en weg waren we ... Ik dacht constant: "Hopelijk brengen ze me niet terug naar dat dodingstation!" Opeens nam Fabienne afscheid van ons. Waarom toch?
We werden in een machine gestoken en na lang wachten (ik was heel nerveus) kwamen we aan in België. En daar stond ze dan mijn nieuw baasje! Ze was aan het wenen. ik wilde niet dat ze weende want ik ben echt een heel lief hondje hoor! Ze nam mij in haar armen en ik voelde mij niet meer zo nerveus, want ik voelde de warmte van mijn nieuw baasje. in de auto kreeg ik zelfs constant kusjes en knuffels!
En nu een maand later ben ik nog altijd gelukkig. ik heb een lekker zacht mandje (en het smaakt ook heel lekker), ik krijg elke dag 2 wandelingen, ik word verwend met koekje, ik heb veel speelgoed gekregen en ik speel vaak met mijn buurjongen, Falko de chihuahua. Stiekem ben ik een beetje verliefd op hem :-) In het weekend ga ik vaak op bezoek bij mijn vriendjes Dolly en Lucky, zij komen uit Turkije! Mijn hondenleventje is nu helemaal compleet - ik ben het prinsesje van het huis.
Dank je wel lieve mensen, door jullie besef ik dat niet alle mensen beesten zijn.
Hier is nog een fotootje van mij en mijn baasje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten