Wat is het jandorie toch weer lang geleden ,he?
Maar je weet hoe het gaat, ik ben nu rond en
gezond en heb een kolosaal sociaal leven.
Maar gisteren is er toch weer iets groots
gebeurd dat ik je niet wil onthouden.
Mijne dag begon, zoals alle andere dagen:
wandeling , borstelen, vitaminen, schaapvet en mijn tanden poetsen. (ik sta
nogal erg op die routine!)
Net toen ik me weer in mijn mand wou terugtrekken begon het spel.
De bel ging en daar stroomden ze binnen, de
NAIS-kids met El Leone, Big Jack en BJ’s broers Nelson en Winston.
Ja watte, ik wist meteen dat er iets groots
stond te gebeuren.
BJ, Nelson en Winston kropen samen met de kids
in de auto van BJ’s tweevoeter. (das nogal een grote bak).
Ikke had het natuurlijk aan mijn been (sorry, poot).
Ik moest samen met Leon en onze tweevoeters in
een klein bakske.
De rit naar Zoersel was een hel!
Dien Leon is het na vier jaar nog altijd niet
gewoon in een auto.
Hij heeft zijn hele repertoire van Coyote -en
wolven- gehuil tot Hyena - klanken toe afgebruld!
Tot mijn grote opluchting arriveerden wij
tamelijk vlug in Zoersel.
Maar, mijn opluchting moest al vlug plaats maken
voor grote verbazing!
Overal waar je maar kon kijken liepen daar
viervoeters rond.
Grote, dikke (zoals ikke), dunne, kleine, oude,
jonge. In alle maten en gewichten!
Lief dagboek, dat was FUN!
Alle viervoeters begroeten mekaar hartelijk met
een dikke snuf en knuf.
Er werd wat afgesnuffeld, hoor.
Mijne tweevoeter was daar een beetje verbaasd
over: “ Waarom is dat nu nodig, al dat
gesnuffel?”
Awel, Dagboek van me, dat vond ik nu toch zo’n
domme vraag van mijn, toch overigens zeer intelligente vrouwke.
“Dat
heet: ‘communiceren” antwoordde ik “Zo praten wij tegen elkaar”!
En praten deden we!
Alle dialecten door elkaar.
Bij sommige viervoeters die nog niet zo lang in
België woonden was nog een zwaar Spaans accent te horen.
Ikke spreek na 5 jaar perfect Antwaarps.
Bij mij klonk het: “ Hé..dada...hoeist...zedde ga oek zoe goe terechtgekome?”
En ze konden mij allemaal goed verstaan.
Natuurlijk moesten Leon en Big Jack weer eens
onnozel doen.
Dien kleine Jack stapte daar op een kolos van
hond af en ik hoorde hem op z’n Amerikaans zeggen “Hi, my name is BIG!”
Ik heb hem vlug opzij getrokken en hem
toegefluisterd :”Nee, uwe naam is Jack,
en gij zijt maar een klein mormel, zie wat ge zegt tegen die grote loebas”.
En dan de Leon.... die wou zich weer eens laten
opvallen door de taal van de Lakota-sioux te spreken.” Anpetu Waste!” riep hij tegen iedereen. Dien aansteller!
Ik hoef je niet te vertellen, lief dagboek dat
alle andere viervoeters naar hem keken alsof ze het in Keulen hoorden donderen.
Het was een perfecte dag, behalve.......dat de
tweevoeters moesten uitkijken waar ze hun voeten neerzetten. Zoveel hondenpoep
dat er lag. En dat versta ik nu niet, sé.
Er waren verdorie gratis hondenpoepzakjes te
krijgen enne, iedere verantwoordelijke hondeneigenaar moet dat toch steeds bij
hebben, niwaar ?
De kers op de taart was voor mij de ontmoeting
met Fabiënne, onze engel, onze redder!
Kan je voorstellen dat ik zonder haar allang had
dood geweest of een lot had moeten ondergaan, nog erger dan de dood! BLESS THAT
WOMAN!
En Big Jack en Leon zeggen dat ook.
Ik heb Linda en Marie Laure teruggezien. En Big
Jack heeft zijn pleegmama Mick kunnen ontmoeten.
Wat mij en de rest van mijne roedel betreft: DE
1° SHIN DAG WAS EEN SUCCES!
Voor mijn part mag er nog een 2° , een 3°, een
8° en een 4°(*) Shin-dag komen!
Tot wederenschrijfs,
Van je Puli
(*) n.v.d.r.: Puli is gezakt voor het vak
rekenkunde.
Knap verhaal Puli! Is ook leuk om je eindelijk weer eens terug op het blog tegen te komen ..... en in levende lijve natuurlijk vorige zondag! Je zag er heel goed uit na al je gezondheidsperikelen, maar je bent dan ook goed omringd door de NAIS-bende!
BeantwoordenVerwijderenEn den Big Jack natuurlijk .... dat doet altijd zo'n deugd om dat ventje terug te zien.
Heerlijke geluksvogels allemaal.
Mick
Leuk verhaal heb er goed mee kunnen lachen,ook wel ontroerend soms.
BeantwoordenVerwijderenAnita