woensdag 17 augustus 2011

De ongelofelijke Dodentocht in Bornem, anno 2011.

De 42ste dodentocht is één van de zwaarste ooit geweest. Zware regenval, modderpoelen, en een koude nacht hebben er voor gezorgd dat "slechts" 58 % van de deelnemers de eindmeet van de "dodelijke" honderd km haalden binnen de 24h.


Matti, Elke en Fien gingen, gedreven voor en door het leed van de Spaanse Honden In Nood de enorme uitdaging aan en hebben afgezien en hun grenzen verschillende keren overschreden. Vooraf zorgden ze samen voor sponsors die hun af te leggen parcours zouden "becentigen". Elke afgelegde km zou op die manier een steuntje in de rug worden van Fabienne en haar collega's. Honger, dorst, pijn, de stilte van het alleen zijn en niet weten wat je te wachten staat, het overgeleverd zijn aan de nacht en de kou en de regen, het zien van vele lotgenoten, ook vechtend om het te halen...

Het leed van de honden werd hun leed. Het was hun drijfveer, ze wilden tot het uiterste gaan om het overlevingsinstinct van de honden in nood te eren en hun rescue een hart onder de riem te stoppen.

En dat hebben ze met glans gedaan ook!





Matti, Elke en Fien zijn onze te bewieroken helden!

Patrick en Nancy, samen met vriendin Caroline, hebben het hele nachtje doorgedaan om hen te bevoorraden met verse boterhammekes met "ei-zer"!

Chapeau voor hen en bedankt!



Elke hield het uit tot niet minder dan 90km stappen zonder stoppen, maar dan werd de pijn te groot.

Haar Dave deed wat hij kon om haar te steunen, samen met Mick, grote broer Frank, beste vriendin Carine en haar Rodney. In haar hoofd wilde Elke nog verder maar het lijf zei "niet meer". We vinden het zo jammer voor jou, Elke, dat je die psychologische grens van dé 100 km net niet hebt gehaald. Mààr voor ons heb je de meet wel gehaald, je wil en je inzet om er zelfs nog maar aan te beginnen, daar doen wij allemaal onze hoed voor af!

Jij bent onze Mega Elke nu, Elke! Schitterend gewoon!



Fien heeft zo maar even 56km gestapt, in de koude en natte nacht...

Super voor de honden en voor zich zelf. Ze had liever meer gelopen maar wij zijn zo fier op haar!

Ook zelf je grenzen bewaken maakt van je een superheldin, lieve Fien.

Je hebt hem al een keer uitgelopen, de Dodentocht.

Nu heeft het vocht en de pijnlijke voeten je afgeremd.

De omstandigheden waren harder dan in 42 jaar Dodentocht.

56 km zonder te stoppen, van de ene slijkpoel naar de andere, in het stikdonker, we staan er onvoldoende bij stil...

Doe het haar maar eens na...

Chapeau!



En Matti was Superman! Zijn geliefde, Diane en Sammeke, Wim en Dana begeleidden hem zo veel ze konden.

Hoog tempo met die lange benen! Een verbeten gezicht, wit en getekend door de pijn.

Die honden, die honden, zij hebben het zo zwaar, gonsde het door zijn hoofd.

En de benen brachten hem verder en verder... ver voorbij zijn pijngrens.

Een in het verleden gebroken knie en scheenbeen en een steeds weerkerende hernia speelden hem parten.

En dan dé klop op 80km... Toen ze aan de telefoon hoorde dat hij er door zat schoot Nancy in haar stapschoenen en is hem uit zijn tent gaan lokken want zij en wij geloofden in hem...

De laatste 20km liep ze naast hem, en trok hem met een onzichtbaar draadje voorzichtig naar de meet.

En hij heeft hét gedaan, hij heeft hem uitgelopen, voor ACE-SHIN, voor de hondjes, en voor Fabienne zoals hij het zo mooi zegt.



Samen hebben Elke, Fien en Matti een bovenmenselijke prestatie geleverd!

Onze 3 helden zijn door de hel gegaan...

Pijn, het gevecht met jezelf in de lange nacht, regen en somber weer, en dan gelukkig die vele telefoontjes en smsjes die hen moed inspraken en hen lieten weten dat we met ontzettend veel mensen aan hen dachten.

Maar de strijd moesten ze alleen leveren, tegen hun fysieke grenzen aan lopend...

Tjonge, wat zijn ze sterk geweest!

Schatten van mensen die zo gemotiveerd tot het uiterste gingen met als super motivatie sponsoring opbrengen voor de Refugio honden.



Proficiat Elke, Fien en Matti voor jullie inzet met "buitengewoon karakter" voor het goede doel!

Iedereen is super trots op jullie!

Het was ontzettend hard en jullie hebben veel pijn verbeten.

Jullie deden iets wat weinigen jullie na kunnen doen.

Geniet nu van de rust die jullie meer dan verdiend hebben, jullie zijn Dodentocht krakken, en wij lopen nu naast onze schoenen van trots dat jullie dit hebben gedaan voor Shin!

Niet voor mietjes, wel voor Shinners, die Dodentocht...



SUPER BEDANKT EN GEFELICITEERD Elke, Fien en Matti!








































1 opmerking:

  1. Ik kan het niet genoeg benadrukken: respect voor deze drie dapperen. Zulke prestaties in die omstandigheden voor de arme sukkltjes in Spanje verdient ieders bewondering. Chapeau alle drie.
    Jan

    BeantwoordenVerwijderen