Een fantastisch man voor wie we deze tekst schreven en voorlazen op zijn uitvaart.
Thierri, we missen je!
Fabienne en het Shin-team.
Lieve Thierri, Frieda, Katti en Erik,
In januari van dit jaar vlogen we samen naar Malaga. Jullie hechte gezin besloot een dalmatiër die in het rescue center van Spaanse honden In Nood zat, te adopteren.
Tijdens de vlucht leerden we jullie kennen als zeer spontane en gedreven dierenliefhebbers. En leerden we ook dat Thierri een zeer ervaren en gepassioneerde duiker en instructeur was. Hoog boven de wereldbol toonde Thierri ons de schitterendste foto’s van zijn geliefde onderwaterwereld.
Thierri vertelde enthousiast over de reizen die hij samen met Frieda maakte naar het andere eind van de wereld, om zijn geliefde duiksport nog mooier te kunnen beleven. Het werd ons vlug duidelijk dat Thierri enorm genoot en volledig kon opgaan in zijn passie. En dit weten is een cadeautje voor ons allen hier en nu, dit weten moet de pijn een beetje verzachten…
Thierri, Frieda en Katti ontdekten samen met ons de Refugio in Mijas, een plek waar het kostbare leven van duizenden honden wordt gered. En toen stonden ze voor de moeilijke taak om een hond uit te kiezen… Eén hond die het geluk zou kennen om in hun liefdevolle gezin te worden opgenomen. Lijstjes werden gemaakt, en honderden foto’s… Thierri verwoordde zo mooi en fijnzinnig hun zoektocht naar dé hond die in hun leven zou passen.
En toen moesten ze terug naar huis, en deed hun hart pijn omdat ze moesten kiezen. Thuisgekomen werden de lijstjes korter en preciezer en besloten Thierri en Frieda niet één maar twee honden te adopteren. Hun hart bleek te groot en ze wilden niet alleen Guapo maar ook de dove Cava een heerlijke thuis geven. Dit is “gelukkig zijn”: zo’n mensen mogen ontmoeten.
Thierri schreef ontroerend mooi over hun 2 hartedieven. Over hoe ze hun leven volledig overhoop haalden met hun energie, over hoe ze samenspanden in de ondeugendheid,en over hoe vooral Cava in zijn hart zat nadat hij met haar leerde communiceren via gebarentaal. En Thierri zou Thierri niet zijn moest hij niet een verbazingwekkend precies document geschreven hebben rond communiceren met een dove hond. Thierri slaagde er telkens weer in om met zijn gedrevenheid net dat beetje meer te kunnen geven aan ons allen. We werden meegenomen op zijn ontdekkingsreis van iets nieuws in zijn leven. Wat hij dan zo herkenbaar en geïnspireerd kon overbrengen… Soms greep het naar de keel, en soms lachten we ons tranen. Maar niemand bleef onberoerd, dat deed Thierri met mensen!
De plotse en totaal onverwachte dood van “zijn” Cava heeft hem geschokt. Getuige daarvan was en is zijn enorm ontroerende “Mourir d’aimer”. Waar bleef hij toch die mooi gekozen woorden halen om zo “juist” emoties te kanaliseren tot iets dat ons allen voor altijd zal bijblijven… Iemand zo liefhebben dat het pijn doet en dan moeten aanvaarden dat het leven een andere, niet geplande koers neemt… Zonder waarschuwing, zonder enig voorteken, zonder afscheid te kunnen nemen… Het viel hem toen en ons nu erg zwaar.
Ook de hoopvolle adoptie van een nieuwe vriendin voor hun treurende Guapo maakte de gevoelsmens in hem los. En die woorden blijven nazinderen… Ze krijgen nu nog veel meer betekenis en symboliek. Gevleugelde woorden raken nog dieper als de schrijver niet meer is, maar wel blijft.
Thierri, déze woorden zijn voor jou en voor Frieda, Katti en Erik.
Jouw heldere observatie en je geestige commentaren, je intelligente inzicht in mens en dier, je fijne en gevoelige relatie met Frieda, je ontroerende trots op je dochter Katti, je innemende spontaneïteit en je warme steun voor rescue en zo veel meer, hebben ons héél erg ontroerd.
We weten dat Cava en jij elkaar hebben teruggevonden, zo was jullie relatie nu eenmaal: zonder woorden. Alles in een gebaar.Een gebaar van vriendschap en genegenheid. Elkaar terugvinden doe je met het hart. Bedankt Thierri voor je grote warme hart!
In dankbaarheid,
Spaanse Honden In Nood.
Heel veel sterkte in deze donkere dagen
BeantwoordenVerwijderenHelena