’s Anderendaags zijn we onmiddellijk 2 warme jasjes gaan kopen zodat ze buiten konden lopen. Dat zagen ze niet echt zitten want ons weer was voor hen een ware beproeving. Sneeuw kenden ze niet en de hevige kou al evenmin. Ook waren ze panisch aan de leiband. Begrijpelijk als je de voorhistorie kent en weet dat ze waren vastgebonden aan het dodingstation te Algeciras in de gietende regen wachtend op een vreselijk lot. Gelukkig waren de mensen van SHIN waakzaam en namen de 2 hummeltjes mee naar veiliger oorden waar ze hen met veel liefde opvingen .
We zijn onmiddellijk naar de dierenarts gegaan omdat Oetsjie, nu beter gekend als “La terrorista” (deze naam werd reeds na enkele maanden gegeven door het baasje) een groot gezwel had in de nek en geen eten kon binnenhouden en aanvallen had waarbij de tong blauw werd en moeilijk kon ademhalen. Met wat antibiotica en het openmaken van het abces was het gezwel vlug weg, de oorzaak kon door het injecteren van de chip geweest zijn waar misschien wat vuil was binnengedrongen. Het tweede probleem was ernstiger, na verscheidene onderzoeken, waaronder bloed, echo en RX werd vastgesteld dat ze een ontsteking had van de pancreas. Alle dagen kreeg ze baxters omdat ze uitgedroogd was. En flink dat ze toen was, ze liet alles gewillig ondergaan, als ze maar tijdens de behandelingen haar warme lijfje tegen mij kon aandrukken. Ze heeft hiervoor langere tijd medicatie gekregen die ze goed innam. Ze krijgt nu nog steeds medicatie en dieetvoeding omdat ze veel problemen heeft met de spijsvertering. Gezien haar leeftijd van ca 9jaar doet ze het nu uitstekend en op de kwade dagen dat het niet goed gaat ligt ze zoals een baby op haar kussen met een warme handdoek op haar. Maar dan zijn er natuurlijk ook nog veel dagen dat ze bijna niets mankeert en nog echt een spring in ‘t veld is. Vanaf het ogenblik dat ik de waterslang durf te nemen in de tuin gaat ze als een wilde te keer en dit zowel in de zomer bij warm weer als tijdens onze nu toch zeer koude winter. Ze is dan echt niet te houden en verandert in een Demon dog. Oetsjie is het lieverdje van het baasje en ze zitten altijd samen naast elkaar op de zetel. Ze is een echte verwende lady en weet wat ze wilt ….. en niet wilt, en wat ze niet wilt is de poes ….
Nanneke is een heel ander hondje. Ze is altijd bang om achtergelaten te worden en niemand kan met haar gaan wandelen en dat is natuurlijk wel spijtig. Als ik een kamer uitga dan ligt ze klaaglijk te huilen. Hoe langer ze bij ons is, hoe erger dit wordt. Als ik haar harnasje pak om buiten te gaan dan kruipt ze door het poezenluik en verstopt zich in de tuin. Het moet wel worden gezegd dat wanneer ze met mij buiten is ze wel goed meeloopt en van de wandeling geniet tot ... er een andere hond in haar vizier komt want dan trekt ze aan de lijn en vliegt er dan meteen naar toe en begint vervaarlijk te blaffen met haar zéér luide stembanden. Ook als er iemand thuis aanbelt en/of binnenkomt worden zowel Oetsjie als Nano gek en blaffen of hun leven er vanaf hangt. Nano heeft een heel klein hartje en is superlief met een zeer zacht karakter.
Momenteel is er een machtstrijd bezig tussen moeder en dochter. Het is wel duidelijk dat Nano die aan het winnen is. Nano kan wel eens jaloers uithalen tegenover haar moeder, wanneer Oetsjie van ons soms eens wat meer aandacht krijgt maar dat gedrag wordt dan wel direct door ons gecorrigeerd.
Beiden zijn hier nu bijna een jaar, en ik moet zeggen dat ik ze echt niet meer zou kunnen missen. Langs beide kanten hebben we moeten aanpassen en mekaar moeten leren kennen en ik moet zeggen dat ons dat prima gelukt is. Ze zijn de lieverdjes geworden van het gezin.
We moeten nog wel werken aan de verlatingsangst van Nanneke en uiteraard ook aan het vervelende geblaf en de acceptatie van Oetsjie tegenover onze poes (tips zijn welkom). Maar na bijna een jaar moet ik zeggen dat we al ver zijn geraakt. Het zijn mooie hondjes geworden met een dikke zachte vacht en blinkende oogjes en een gewicht van respectievelijk ca 5,5kg en ca 7kg.
Ik stuur jullie ook nog enkele foto’s mee van de 2 (b)engeltjes die we zonder jullie nooit in onze armen zouden kunnen hebben sluiten.
Wij wensen jullie een gezond en voorspoedig 2011 met veel minder dierenleed dan vorige jaren en vele adopties.
Jean, Anita, Kathleen en Benjamin
Oetsjie, Nanneke en Skip (onze poes)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten