maandag 24 januari 2011

Lieve kleine Marcela,

Je werd gevonden op het strand in een vreselijke staat, volledig verwaarloosd. Zo kwam je binnen in de Refugio.

Door onze vrijwilligers werd je geschoren en verzorgd en zo werden de vreselijke kankerbollen ontdekt.

Gelukkig waren er net vrijwilligers die je mee namen naar hun huisje, samen met Nilo, waar je veel liefde en knuffels kreeg. Je bloeide helemaal open en genoot. De wandelingen samen met Nilo vond je prachtig. De ene nacht sliep je in een van onze koffers, de andere nacht bij een van ons op bed.

Omdat deze vrijwilligers niet wilden dat je terug ging naar de Refugio werd besloten je mee te nemen naar Belgie, zodat je daar een kans zou krijgen op een beter leventje, dat je zo verdiende.

Helaas werd in Belgie vastgesteld, dat er geen andere optie bestond, dan je in te slapen.

Je had genoeg geleden, dit lijden moest eindigen.

In mijn armen ben je gestorven, lieve kleine schat.

Waarom kleine meid hebben ze jou zoveel pijn gedaan, dit had je niet verdiend.





Je zult nooit vergeten worden, lieve kleine dappere meid.

4 opmerkingen:

  1. devooght marijke24 januari 2011 om 22:44

    slaap zacht kleine meid ! i love you ! marijke !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Rust nu zacht, lieve meid.
    We zijn zo blij jou te hebben gekend, ook al was het maar van korte duur, je zat diep in onze harten en na je heengaan blijft dit zo gegrifd.
    We weten nu dat je zacht en zonder pijn bent heengegaan in de armen van de mensen die je hebben liefgehad.
    We wensen je een zachte rust, we vergeten je nooit!
    Vanwege je Belgische mensenvrienden Helena, Karen, Jan, Elly en Chris en je maatje Nilo.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Veel te laat in je leven kwam jij de juiste mensen tegen, je laatste levensdagen was je eindelijk omringd door aandacht en liefde, je hebt er vast en zeker van genoten. Je bent niet anoniem gebleven, dankzij deze mensen die zo voor je hebben gevochten.
    Rust zacht lieve meid

    BeantwoordenVerwijderen
  4. de bende van Marcela.29 januari 2011 om 12:15

    Liefste Marcela, je waardigheid, je aanvaarding en je onvoorwaardelijke vriendschap hebben een grote indruk op ons gemaakt. We werden er nederig van, hoe jij na zo veel verwaarlozing en ellende en misprijzen, je ons weer durfde vertrouwen. Dat is pas schoonheid, dat is pas generositeit. wij hebben veel van je geleerd, Marcela... Je blijft bij ons voor altijd, je bent gelukkig nog even verwend, je huppelde rustig en fier naast ons, en je vond de eeuwige rust in de armen van mama Helena. Liefde noemt men dat. We houden van je!
    De bende van Marcela.

    BeantwoordenVerwijderen