maandag 10 januari 2011

DAGBOEK Eerste gedumpte hondje 2011

We hadden gehoopt dat het wat zou uitgesteld kunnen worden, maar neen hoor, mijn eerste telefoontje

op 1 januari 2011 om 9 u 's morgens was een man die een podenco wilde dumpen.
Vandaag kwam hij met de stakkerd,
met een pijnlijk pootje, waar hij niet op kan stappen, met een angst om niet te vertellen, en die ogen die je vertellen dat als hij zou kunnen kiezen,
hij zou willen weg duiken en niet gezien worden, ... zo zielig, echt, je hebt geen idee hoe diep die blikken je innerlijk treffen, en dan podenco zijnde!
Geweerd en ongekend, mensen hebben er een heel verkeerd beeld van, omdat het jachthondjes zijn, maar iemand die er eentje in huis nam,
en de moeite deed om er tijd, liefde en energie in te steken, weten dat het bijzondere wezentjes zijn, bijzonder in alles wat ze doen,...
Ja, als pup zijn het kleine hooligans, maar welke pup is dat niet, ik heb momenteel een klein kapoentje aan mijn voeten die heel intensief
mijn stoel in haar greep heeft, ... dat zijn pups, daar hoef je geen podenco voor te zijn, maar vele mensen veroordelen hen alvorens ze te kennen.
Dat is jammer, want met inzet kan je van elke hond iets aparts maken, voor jezelf, je familie,...
Deze podenco komt duidelijk uit een van de vele afschuwelijke kampen, hij is bang en onzeker, maar vanavond toen we naar huis gingen en even bij hem binnen gingen, knuffelden en gezellig bebabbelden, toen ging dat kleine puntje aan het einde van die staart heen en weer!
Loenste ie uit die ene ooghoek, en likte zijn smoeleke, komt goed jongen, kleine vent,.... de hel is voorbij, we gaan zorgen voor dat pootje van je, het doet nu misschien
pijn maar was toch je geluk, want nu ben je waardeloos voor die jager, maar voor ons een zieltje meer om voor te zorgen,...Primero,....Primeritio,...
PRIMERO, ons eerste hondje van 2011,...

Binnen gebracht door een spaans koppeltje,... pas op met ons Diane, ze gaat kloppen,....


Bang, wat gaat er met mij gebeuren,...


Geen opmerkingen:

Een reactie posten