woensdag 15 september 2010

ACE dag in Eck en Wiel

Na de super zomer BBQ van ACE-SHIN in Leuven en de Dag van de Hond te Hasselt, trok de Shin Shop met een Belgische delegatie ook graag naar de ACE dag in Eck en Wiel (Nederland) op 11/9/2010.

Eck en Wiel, een rustig dorpje in het hart van Nederland, was ook dit jaar het adres voor de samenkomst van vele ACE vrijwilligers en adoptanten, samen met hun honden.

Het prachtig groene veld van de Maurikse Hondensportvereniging lag er heerlijk zonnig bij. Rineke en Jacoline, (hoe weten zij de weergoden telkens weer zo gunstig te stemmen?), verwelkomden alle vrijwilligers die er met een standje de ACE dag extra kwamen ondersteunen.

Al vlug kwamen ook Fabienne, Ton, Diane en Maries toe. De Spaanse vertegenwoordiging werd dit jaar voor het eerst versterkt met Paqui en Juani, die in de perrera van Algeciras werken. Samen kwamen ze hun vermoeide batterijtjes op laden, want dat doet het zien van gelukkige mensen-gezichten en hondenkopjes nu eenmaal, als je dagelijks met het grootste dierenleed wordt geconfronteerd…

En opladen deden ze! Want al gauw druppelden de eerste honden met hun baasjes binnen en werd de weide een ontspannen speeltuin voor de eens zo gekwelde viervoeters.

Het werd een héél ontroerend weerzien tussen de vroegere zorgenkindjes en hun liefdevolle “redders en verzorgers”… Fabienne genoot samen met Diane van de vele hondjes die ze onmiddellijk herkenden alsof het hun kinderen waren. Paqui en Juani riepen de namen uit van honden die bij hen in de perrera van Algeciras hebben gezeten. Fabienne werkt namelijk samen met Paqui, en samen leiden ze het ex-dodingstation van Algeciras. Ook deze hondjes komen .op de ACE-SHIN site terecht en kunnen dankzij hun knappe samenwerking hun nieuwe leven tegemoet vliegen.

En tot onze enorme ontroering herkenden deze hondjes onmiddellijk hun redsters in nood en vlogen ze in hun armen. Paca, Sadie, Gringo, Litri en ontelbare anderen maakten onze hartjes week door hun ongelofelijke dankbaarheid te tonen met de taal van de onvoorwaardelijke liefde… Er werd geknuffeld, gehuild, gestreeld en gelachen, één hondje blafhuilde in de armen van Paqui, zeg nu nog eens dat honden geen geheugen en geen gevoelens hebben… Zij die het niet geloven worden warm uitgenodigd op een volgende ACE dag of SHIN gebeuren…

Vele lieve adoptanten hadden vele vragen over het verleden van hun hond en ik was maar wat blij dat ik kon helpen vertalen wat Paqui en Juani zich nog konden herinneren over elk van hen.

Zo was er het verhaal van Sadie, die toen de perrera volledig onder water liep vorige winter (het water reikte tot aan een mensenknie!) zich helemaal rond de nek van Paqui vast klemde om nooit meer los te laten… Sadie is een hond die Paqui en Juani hebben gered uit de klauwen van “mensen” die haar gebruikten om hun vechthonden te leren hoe ze hun prooi moesten aanpakken… Haar ingescheurde en afgesneden oortjes zijn de nog enige stille getuigen van haar eens harde bestaan.

En het verhaal van Paca die 6 maand in Algeciras verbleef voor ze in opvang in een Belgisch gezin kwam, waar ze na weer 2 maand wachten eindelijk bij haar lieve baasjes terecht kwam. Een jong hondje dat qua uiterlijk niemand aantrok, hoewel ze een waarachtige schoonheid is, van binnen en van buiten!

Gringo werd als pup uit het dodingstation van Malaga gered, en overleefde de horror als enige van zijn hele nest. Paqui zwom in haar tranen toen ze hem terug zag, voor hem had ze altijd een extra zwak plekje gehad… Dankzij haar leeft Gringo nu een zalig leven met een respectvolle baas.

“El Litri, el Litri”, een zacht lief wit hondje, zijn naam werd herhaald en herhaald. De Spaanse dames konden hun ogen niet geloven! Hij werd achtergelaten in de perrera met zo vele wonden en onder het ongedierte, meer dood dan levend… En nu liep Litri te blinken op de wei, en huilde hij als een zeehondje toen hij hen zag. “Un foqué” zoals Juani hem noemde…

Ook Thor, de tot 2 maal toe uit de Refugio gestolen hond, was gelukkig van de partij. Zijn droevige blik heeft hij nog steeds maar hij stond trots naast zijn nieuwe baasje te genieten van haar constante streeltjes. Wat een ommekeer in het leven van deze reuze knapperd!

Het is onmogelijk om alle hondjes te benoemen maar de foto’s genomen op de ACE dag vertellen een verhaal van genieten, …..… zonder woorden.

Enkele kraampjes fleurden het gebeuren op: een kleurrijke tombola met erg leuke prijzen, een tweede hands boekenstand, ACE T-shirts konden aangekocht worden, er werden boekjes met hondvriendelijke wandelingen voorgesteld, kluifjes, hondenbotjes en veel ander hondenlekkers, twee jonge meisjes hebben prachtig zelf gemaakte kaarten ten voordele van ACE gemaakt en verkocht, en ook het SHIN kraam stond er met de exclusieve ACE-SHIN zakagenda voor 2011 en de enige echte, speciaal voor ACE-SHIN gemaakte praline.

Op het terras was het een gezellige drukte. Af en toe namen Fabienne en Ton het woord om al hun hondenvrienden toe te spreken. Ook kwam een dame het ras “bodeguero” toe lichten. Zij sprak uit ervaring en haar uitleg werd erg geapprecieerd. Er werd ook erg mooi gezongen door een adoptante!

Het was een leuke dag, een dag waarop zeker de hard werkende mensen die in de front linie staan in Spanje, hun energie konden terug vinden. Vooral de gelukkig rondlopende en ravottende honden lieten niemand onberoerd. Velen kregen de kans om Fabienne glunderend hun schatje(s) te tonen, en zij genoot er zichtbaar van. Voor Ton en Maries en Diane was het zeker ook weer een moment van “we weten weer heel goed waarom we dit doen” maar de onverwacht mooiste dag is het geweest voor Paqui en Juani. Het was voor hen de allereerste keer dat ze zo veel lieve hondenvrienden ontmoetten met zo veel van “hun pleeghonden”. Soms werd het hen zelfs even te veel en trokken ze zich terug om te bekomen van zo veel emotie. Op dat moment kwam ook een traan omwille van diegenen die al lang wachten op een warme thuis… En diegenen die nog zullen moeten gered worden…

Maar de hondjes zelf kregen hen er gauw weer bovenop! Ze knuffelden onweerstaanbaar, gaven hen likjes, speelden dolle spelletjes, en groeven hun kopje zo diep mogelijk in de schoot van de voor hen, eerste lieve mensen in hun bestaan. Mens en dier vergeten elkaar niet, het is duidelijk niet “uit het oog, uit het hart”.

Er is echt geen mooiere taal dan het eerlijke, vrolijke, enthousiaste en dankbare gedrag van deze “geluksvogels”…

Met dank aan alle super lieve mensen en honden die we op de ACE dag hebben ontmoet.

VENCEREMOS!

1 opmerking:

  1. Gelukkig zo een beetje kunnen meegenieten van de ACE dag, kon er helaas niet bij zijn vanwege mijn werk.
    Zo blij dat het weer een succes is geworden!

    Groetjes Yentl, Koos, Dirk, Nona, Wagener, Xena Hans en Mieneke

    BeantwoordenVerwijderen