LIEVE ENGEL

Twee maanden lang bekeek ik je foto en je filmpje op "honden ter adoptie". Ik was meteen weg van je maar mijn hondenaantal begon stilaan wel naar zijn maximum vermogen te lopen. Steeds keek ik naar je en zei tegen mezelf, "Neen Corinne, je hebt er al genoeg, niet nog één bij !!!!!".

Je kwam in de Refugio begin september 2009 en was blijkbaar niet de geliefde hond om te adopteren. Nochthans was je verhaaltje positief evenals je video op youtube.

Ik vond dan vanalles uit om de beslissing toch maar uit te stellen en had mezelf voorgenomen, "zit ze er nog in september dan neem ik ze ..."

Maar eind mei werd het onhoudbaar, de drang om je bij ons te zien lopen werd te groot, Stefan werd ingelicht, gebrainwasht en in vervoering gebracht en je mocht komen.

Je uiterlijk :

mooie bleke ogen en een roze snoet, oren en de ruwe vacht van een terrier, je staart zullen we nooit weten want heel waarschijnlijk gecoupeerd, ros en wit van kleur met witte sokjes aan je voetjes.

Je ras :

wist ik toen nog niet en ik had er geen flauw idee van wie je voorouders konden zijn

Maar voor mij was je mooi en lief genoeg om erbij te horen.

Vrijdag 25 juni, onze eerste vakantiedag en jouw aankomst op zaventem. Eindelijk, je was er, klaar om deel uit te maken van onze hectische familie bestaande uit Pluche en Niña, je twee Shin-zussen en de jack russell clan.

Op zondag 27 juni ontmoetten we onder andere Ann en Ria en "what a surprise !!!" toen ik hoorde dat jij een kruising Podenco was.

NOOIT een Podenco of Podencokruising was mijn motto en hier ben je nu, reeds 5 weken bij ons, lief, schattig, speels maar wel met een neiging tot plots verkregen doofheid wanneer er iets van je word gevraagd en met je hoofdje vol katten, vogels en ander jachtmateriaal ...

Lieve Angel, (voorheen Sandie); een nieuwe dogdancediva zul je misschien nooit worden en agility laten we liever achterwege om je springcapaciteiten niet aan te wakkeren.

Misschien zal je nooit een hondensport uitoefenen zoals ik stiekem had gehoopt, maar we willen uiteindelijk maar één ding en dat is dat je je spaanse miserie kunt vergeten en genieten van onze zetels, bed, tuin, caravan, zussen, kortom, het luilekkerleven in het Belgische Sint Pieters Leeuw.

Corinne en Stefan