de kinderen zie ik nog voor me, tranen en tranen, want zij hielden
van die twee lievelingen die niet langer welkom waren,
toen zaten ze heel lang bij ons, ze gingen door ups and downs,
want Sky en Blade waren echte huishondjes, lief met kinderen,
en trouw aan hun gezin,...op 12 september mochten ze in de grote
vogel richting Belgie,...
Eindelijk thuis, in een liefdevol gezin,...
Vandaag, 15 AUGUSTUS 2010 moeten ze weg,
indien niet, worden ze door dit liefdevol gezin gedumpt op straat
of in een asiel,.... en natuurlijk willen we dit niet, ...
De dreigementen van het liefdevol gezin, zijn erg pijnlijk, te weten dat
we hen ze vertrouwden en op handen droegen uit dankbaarheid voor deze
twee lieve honden die geen vlieg kwaad doen, maar wel groot en sterk zijn,
en dus niet zo maar eventjes kunnen worden herplaatst,...
Het is vakantie,...het is zomer, ...maar we krijgen geen tijd nog begrip,...
Het zijn onze zorgenhondjes terug en we willen niet dat er iets met hen gebeurt.
Daarom wil ik, indien er geen oplossing wordt gevonden, SKY en BLADE terug laten vliegen
in de grote vogel, maar dan weer richting Spanje, want dat is dan mijn enige oplossing,
ze mogen niet worden op straat gegooid of in een asiel, dat wil ik in geen enkel geval,...
Als er mensen zijn die richting Spanje gaan, laat het ons weten, dan kunnen ze veilig terug
komen, we hebben geen andere keuze.
Vaak zijn mensen boos op me en begrijpen niet dat wij honden terug naar Spanje vliegen,
maar als ik moet kiezen tussen een trap op straat, of in een asiel, dan is de keuze vlug gemaakt,
het zijn onze zorgen, onze honden, en wij willen hen begeleiden tot het echt niet meer nodig is,
dat is onze plicht.
Onze mensen werken keihard dag en nacht voor deze strays,
ze worden vaak van de ene moment op de andere geconfronteerd, met een sms of een grof telefoontje,
"DE HOND MOET NU WEG", dan gaan onze mensen aan de slag en werken en zoeken, en breien alles wat mogelijk is aan
elkaar om een oplossing te vinden, maar als die er niet is, kan je de hondjes, en de mensen niet in de steek laten,
en ben je als verantwoordelijke verplicht tot het gene waar je liever nooit aan denken wil,
maar hun enige veilige plek is dan, hier, de refugio,...no mather what,..
Met dank aan onze geweldige vrijwilligers die zoveel stress en verdriet hadden de laatste dagen,
omwille van SKY, BLADE, NORBERT,... we komen er samen wel uit, en geen van hen komt ooit nog
op straat,...nadat ze eens een van ons zijn geweest,...
en dit dankzij jullie allemaal,....waarvoor een onmetelijke dank je wel,...
Fabienne
Dit is ongelofelijk. Hoe kunnen "mensen" zo handelen met onschuldige wezens ?? Ik heb zelf 2 hondjes die ik ook ooit uit de hel gered heb, een en al dankbaarheid. Wat er ook gebeurt, ik zou dit nooit kunnen. Zijn dit "mensen" zonder enig gevoel. Ik kan en wil dit niet begrijpen.
BeantwoordenVerwijderenHet is immens triest. Het is erg dat de hondjes, die niets hebben misdaan, zomaar weer gedumpt worden. Het is heel erg dat ze terug naar de Refugio moeten, maar ik begrijp dat dat allemaal nog beter voor hen is dan zomeer op straat gegooid te worden. Had ik meer tijd en de mogelijkheden.. Ik zou ze zo opvangen. Maar helaas ben ik niet in die mogelijkheid. Ik hoop echt dat ze alsnog snel een definitieve warme thuis vinden !
Voor Fabienne, en alle vrijwilligers niets als respect !!!!
We mogen er niet aan denken dat al deze mensen hun niet zo met hart en ziel zouden inzetten.
Ik duim alvast enorm voor Sky en Blade om alsnog het geluk en eindelijk rust te vinden !!!!!!
mijn God, wat bezielt zo'n mensen, wat denken zo'n mensen eigenlijk, ik versta dat echt niet, dat gaat er echt niet in....een hond neem je voor het leven, ik zou niet kunnen indenken dat ik ooit mijn drie schatjes zou moeten laten gaan, nooit, never,...waarom, waarom toch...och had ik maar een eigen huisjes, met veel tuin...dju, dat maakt mij nu zo razend, moest ik weten wie die mensen zijn, verdomme zou me nie inhouden...duivelsgebroed noem ik da!!!!!
BeantwoordenVerwijderenEr kan natuurlijk altijd een dringende en onherroepelijke reden zijn waarom mensen hun hond(en) niet kunnen houden maar als ik rondom mij hoor hoe vaak er moet gezorgd worden voor herplaatsingen, begin ik toch serieuze twijfels te hebben aan het gezond verstand van de toekomstige adoptanten.
BeantwoordenVerwijderenEen goed jaar geleden kenden wij nog niets van ACE/SHIN. Nu, een jaar later zijn wij de trotse adoptieouders van 3 fantastische Shinnertjes, Pluche, Niña en Angel.
Daarnaast hebben wij ook nog 4 jack russell terroristen lopen gaande van 14,5 jaar oud tot de jongste van 3 jaar oud die of zelf gefokt geweest zijn of gekocht bij een erkende fokker
Ik herinner mij nog heel goed het eerste huisbezoek gevolggevend aan onze aanvraag voor de adoptie van Pluche.
Heel nauwlettend werd uitgelegd wat een ACE hondje adopteren inhoud, hoe ze tewerk gaan in de refugio, wat ACE van je verlangt en er kwamen veel vragen van de ACE vrijwilliger (in dit geval was het Ann Vergeylen die wij tussendoor ook willen bedanken voor al haar hulp bij het adopteren van onze drie spaanse furies) om zeker te zijn dat er gedacht werd aan eventuele tegenvallers zoals ziekte, agressie, enz…
Ik kan niet begrijpen dat, na zo’n uitgebreide en bekwame uitleg tijdens een huisbezoek er nog zo veel problemen zijn na een adoptie.
Je kan niet verwachten van een hond die misschien veel geleden heeft, nooit geen normaal hondenleven gekend heeft, jaren aan een ketting vastgebonden gelegen heeft, poten of andere delen van zijn lichaam minder heeft gevolggevend aan mishandeling, dat die na een maand zal reageren als een perfect opgevoede hond.
Vele ACE honden zijn super lief en aanhankelijk en gemakkelijk in omgang maar een probleem is nooit uitgesloten, is het gezondheid of gedrag, maar dat heb je eveneens met een puppy die je aankoopt bij een erkende fokker.
Niet elke hond van hetzelfde ras heeft daarom hetzelfde karakter en niet elke puppy groeit uit tot een evenwichtige, goed gebalanceerde hond.
Ik vind huisbezoeken en absolute « must » en er zou eigenlijk zelf een fiche moeten opgesteld worden in dubbel exemplaar met de antwoorden van de toekomstige adoptie-ouders op vragen zoals :
•Wat zou U doen als U hoort dat de hond uiteindelijk toch gezondheidsproblemen heeft
•Wat zou U doen als U merkt dat de hond agressief wordt tenopzichte van U of van andere honden
•Wat zou U doen als de buren U verwittigen dat uw hond blaft of huilt overdag
•Wat zou U doen als uw hond uw inboedel afbreekt en van alles stukbijt
Dit zou de adoptanten misschien ertoe aanzetten om eventjes na te denken over hun antwoorden die ze toen hebben gegeven en te laten beseffen dat hier wel een hondenleven op het spel staat en niet een “speelgoed dat niet meer voldoet” of een “meubelstuk dat niet meer past in huis”.
Ik heb persoonlijk ook ervaringen gehad met agressieve Jack Russell teven in mijn roedel die niet konden samenlopen met de andere honden en heb mij steeds aangepast om het leefbaar te houden zowel voor de honden als voor onszelf en probeer ook steeds oplossingen te vinden om het gedrag op een hondvriendelijke manier ietwat te kunnen aanpassen maar heb sinds de 20 jaren dat wij honden hebben nog nooit een hond gedumpt of laten inslapen omdat hij niet “paste in het perfecte plaatje”.
Sorry maar dit moest even van mijn hart.
Hierbij wens ik het ganse ACE Team, gaande van het bestuur tot de vrijwilligers, nog te feliciteren voor alle moeite die wordt gedaan en voor alle inspanningen die ze leveren want het is niet altijd simpel in onze maatschappij.
Corinne