Satine voor en na

Toen men mij een aantal weken geleden vroeg welk hondje ik in opvang wou nemen was mijn oog gevallen op Satine. Haar droevige blik, dat magere lijfje... Ja Satine mocht in opvang komen.

Sinds ik in januari mijn eerste bodeguero had opgevangen was ik zo verkocht aan het ras dat ik weer een bodeguero wou. Satine zou mijn 4e opvangbodeguero zijn. Mijn eerste bodeguero Bebe is hier trouwens gebleven.

Toen kreeg ik een sms met vraag of ik Satine nog wou opvangen want ze was leismania positief. Ik had helemaal geen ervaring met leismania maar wist wel dat stress niet goed was. En hoewel er in de refugio goed voor ze gezorgd werd moest ze daar zo vlug mogelijk weg. Ik heb dan ook geen minuut getwijfeld. Een week later was het dan zover... Toen Satine uit haar box kwam wist ik meteen dat ik er goed aan deed haar in opvang te nemen. Ze was heel mager, verschrikkellijk bang, haar oogjes waren zo dof en haar huid vertoonde vele kale plekken en zag er geïrriteerd uit. De leismania had duidelijk vat op haar lijfje.

Thuis heb ik ze een week bijna niet gezien, ze verstopte zich steevast onder een boom in de tuin en bij elk geluid dook ze in elkaar.

Ze moest er eerst fysiek een beetje bovenop komen dus heb ik haar maar wat laten doen. 2x per dag een aangepaste maaltijd, wat extra vitamientjes, veel zorg en liefde zorgden ervoor dat Satine haar oogjes begonnen te blinken, haar huidje herstelde goed en ook mentaal kreeg Satine een boost.

Nu 3 weken later is Satine een andere hond. Het staartje kwispelt, ze loopt al mooi mee aan de leiband, speelt met mijn eigen bodeguero en krijgt zelfs al praatjes. En hoewel ze zowel mentaal als fysiek nog een lange weg heeft te gaan ben ik er rotsvast van overtuigd dat Satine een mooie toekomst tegemoet gaat.

Deze prachtige lieve hond is nog op zoek naar een gouden mandje. Satine vraagt niet veel. Lange wandelingen zijn (nog) niet aan haar besteed, een rustige omgeving, een tuintje en veel liefde is alles wat ze vraagt. Ze heeft hier in het opvanggezin veel geleerd van de andere honden dus misschien is een vriendje wel aangewezen. Een andere hond helpt haar vertrouwen op te bouwen.

Als Satine zich goed voelt kan ze met de leismania een perfect normaal leven leiden. Af en toe een bloedonderzoek is wel nodig om de evolutie van de leismania te volgen.

Deze hond heeft me nog maar eens gesterkt in de overtuiging dat opvangen zo dankbaar is en vooral broodnodig.