Ike(Willy)

Enkele weken terug zat ik in een koud kot, samen met 2 andere woefen

maanden lang heb ik daar zitten wachten, maanden lang viel niemand op men snoetje.
Toch ben ik het waard hoor, want ik ben eigenlijk nen hele lieve jongen
die knuffelt, knuffelt en blijft knuffelen. Maar dat telt allemaal niet in Spanje.
Men opvangmama kwam een bezoekje brengen aan de Refugio en
ze kwam me in men oren fluisteren dat ik mee mocht naar een eigenmandje in België.
Ik kon men oren niet geloven eigenlijk.
Maar zo gezegd zo gedaan, ik vloog mee naar het nog koudere België.

Meteen was ik thuis, en wist ik heel goed wat van mij werd verwacht,
ik wou dan ook al die ongelukkige jaren zo vlug mogelijk vergeten
en genoot van alle momenten dat ik liefde en aandacht kreeg...

Nu men opvangmama was al enige tijd beetje ongerust over men pootje.
het heeft in een val vast gezeten en de wonden zijn heel lelijk genezen,
het doet dan ook vreselijk veel pijn en ik kan dat pootje ook niet gebruiken.
Dus na een weekje in België moest ik mee bij den DA.
Die heeft een foto genomen van men pootje en die kwam voor een raadsel te staan...

Uitwendig heb ik maar 2 tenen en 2 kussentjes meer,
al de rest is verloren gegaan door de slechte genezing.
Nu bleek op de foto's dat ik wel nog alle 4 men tenen had
ze zaten vermorzeld samen en ik had enorme pijn had...

Dus vandaag moest ik maar terug naar de DA,
ze gingen men 2 kapotte inwendige tenen amputeren.
Als dat maar goed komt hé...

Ik de vrolijkheid zelve en deze morgen wandelde ik heel vrolijk mee met de Dierenarts
tis nen toffe en nen zachte typ en heeft heel wat gevoel voor ons de Spaanse stakkers.
Hij vond het dan ook geweldig hoe lief ik was en hoe ik ook bij hem achter knuffels ging smeken.
Toch de amputatie moest gebeuren dus ik bleef daar alleen achter, ik was in goede handen.

Nu blijkt dat er 2 tenen van me zijn weggenomen,
alle kapotte en niet meer te gebruiken zenuwbanen zijn weg,
het littekenweefsel dat gegroeid was door de lelijke wonden zijn weg
en men huid dat naar binnen aant groeien was heeft hij ook weggenomen.
men pootje binnenin was echt een ramp, alles was door de wonde
en door de slechte genezing letterlijk door elkaar gezwiert...
Goede en slecht bloedvaten, goede en slechte zenuwbanen, noem maar op,
het was een zootje.......

Maar nu zou ik volledig pijnvrij moeten zijn
en wat nog beter nieuws is, ik ga normaal men pootje terug normaal kunnen gebruiken
enkel zal ik dat nu zelf moeten ontdekken en moeten leren van die poot recht te houden...

Nu da zien we wel ik ga nu eerst bekomen van men dagje weg van huis,
en ga nu eerst herstellen van men toch wel zware operatie...

Heb een lastig zwaar verband om en omdat ik dat niet zou kunnen kapot maken
hebben ze zo'n lampenkap op men kopke gezet...

Maar het wordt enkel maar beter dus ik moet er niet over klagen hé...

Hopelijk vallen mensen nu ook eens op mij hé.
Zo kan ik dan men eigen mandje vinden met een volledig nieuw leven
en leven op 4 poten...

Dikke poot

Ike