31 oktober 2009….

31 oktober 2009…. Eindelijk is de grote dag aangebroken. Vandaag vertrekken we met de auto van Fabienne vol hondjes naar hun nieuwe thuis in België en Nederland.


In het begin was de afspraak een 20-tal ; toen dachten we dat dit al veel ging zijn, maar gaandeweg vielen er af, kwamen er bij, nog een pupje meer enz.. Kortom de eindtelling kwam op 27. Daar er ook nog drie eigen hondjes meereisden, kwam het totaal dus op 30. Jawel, je leest het goed : 30 !!

Gedurende de hele week waren we allen druk met alles tot in de puntjes voor te bereiden. Iedereen moest tip top in orde zijn en werd nog eens extra gecontroleerd door de dierenarts, met controle van de paspoortjes en andere documenten.

Om 05.30 uur waren Fabienne, Diane, enkele studenten en vrijwilligers reeds in de Refugio in de weer om alle geluksvogels die vertrokken nog een stevige wandeling te laten doen, een laatste was- en borstelbeurt te geven, te controleren of hun tuigjes nog goed zaten, enz..
  

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Napoleon van Fabienne daarentegen zag dit vroege uur absoluut niet zitten.

   

Om 07.00 uur hebben we iedereen ingeladen (was wel een beetje puzzelen welke hondjes het beste bij elkaar in de kooi konden), eten en drinken voor onderweg, genoeg extra doeken, een grote rescue-bag (papier, vuilniszakken en veel vochtige doekjes) en dankzij de goede voorbereidingen en planning konden we onze reis starten om 07.45 uur.

Wat ons de eerste kilometers het meeste opviel, was de stilte. Het was alsof we helemaal geen honden in de auto hadden. Sommigen onder hen waren onmiddellijk op hun gemak en slechts enkelen zaten met grote vraagtekens in hun ogen rond te kijken.

Op de middag hebben we een eerste plasstop ingelast. Ook voor ons was het even testen hoe we dit het beste konden aanpakken. Eigenlijk was het heel simpel. Bij het uitlaten hielden we ons voor de veiligheid aan twee hondjes per persoon. Op die manier nam het ongeveer een uur in beslag om iedereen de pootjes te laten strekken, zijn behoeften te laten doen en te drinken.

Om de vier à vijf uur hebben we op die manier een uurtje gepauzeerd. Vanaf de tweede stop kenden de hondjes (en wij ook ;-) de routine en verliep alles heel vlot. Zodra we ze uitlieten, deden ze hun behoeften, dronken ze wat en gingen vrijwillig terug hun kooien in.

Vanaf het noorden van Spanje werd het voelbaar kouder, wat de hondjes natuurlijk aanspoorde om sneller hun warme kooi terug op te zoeken.
 

 

 

 

 

Alin de enige hond die niet in een kooi reisde, werd als

eerste uitgelaten. Terwijl de andere honden nadien aan

de beurt waren, stond hij fier naast de auto te wachten
en hield een oogje in het zeil.
 
 
 
 
 

Bartje en Felupo waren de

druktemakers van de groep.

Telkens we op een parking

aankwamen, maakten ze op heel

enthousiaste wijze duidelijk dat ze

uit hun kooi wilden en wel snel.

 

 

Pantojo vond al deze stops niet nodig.

Hij lag steeds knus opgerold, lekker

warm in zijn kooi te snurken. Enige

overredingskracht was telkens nodig om

hem er van te overtuigen toch maar een

plasje te gaan doen… wat hij dan ook

telkens braaf deed.

 

 

Stephan'neke' en Stippeltje

waren de speelvogels van de

groep. Die hoorden we ook vaak

onderweg spelen met elkaar. Om

nog zo jong te zijn, hebben ze

zich echt voorbeeldig gedragen.

Tijdens heel de reis hebben ze

maar één keer een ongelukje

gehad in hun kooi, verder deden

ze telkens netjes hun

behoeften buiten. Het aan de

lijn lopen, hadden ze dan al

spelend ook heel snel onder de knie.

 

 

Vicky en Fanny vonden alles aan afvallende/ronddwarrelende bladeren geweldig : er achter aan gaan (beetje lastig om die persoon waar je aan vasthangt mee te slepen) en er in dollen. Zo was het natuurlijk iets moeilijker deze twee dames te overtuigen om snel hun plasje te doen.

 

 

 

 

 

 

  

Miete was de rustigste van de groep. Zij gehoorzaamde perfect en deed alles alsof dit voor haar de gewoonste zaak van de wereld was.

Sarah was de enige die het wat moeilijker had. Ze was bang en vond al deze drukte maar niets. Terwijl haar kooigenote Sally ging wandelen, kreeg zij dan apart een beetje meer aandacht.
 
 

Voor Elmo, Profi en Gino daarentegen

was het één groot avontuur. Deze

heren waren heel enthousiast en

onstuimig. Nadat ze werden

uitgelaten, was het veelal puzzelen

met de lijnen om ze uit de knoop

te halen.

 
 
De andere hondjes, Boba, Indra, Odin, Sonic, Bimpy, Sol, Sally, Lusie, Mamba en haar drie pupjes, Gigi, Violetta waren ook allemaal een vrolijk gezelschap, makkelijk in omgang en een plezier om mee te reizen.
 

Met de bedoeling de reis voor de hondjes zo kort mogelijk te houden, reden Marc en ik om beurten en hielden slechts een hele kleine (3 uurtjes) slaappauze. Zo hebben we het kunnen regelen dat we de dag nadien, op 01 november dus,

Heel leuk om bij onze aankomst al deze blije gezichten te zien, de ontvangst was hartelijk. Het weer daarentegen zat ons tegen. Bij het uitladen van de hondjes begon het te gieten, maar dit kon de vreugde niet temperen.

Opvanggezinnen en de nieuwe baasjes namen hun hondjes mee naar huis en wij reden met de resterende honden naar onze eindbestemming Breda.

Ook daar was ondanks het gure weer de ontvangst hatverwarmend. Alle hondjes vertrokken naar hun nieuwe thuis en wij reisden nat, moe, maar voldaan naar onze familie in België.
oor ons was dit een mooi, spannend en leerrijk avontuur en dankzij de goede coördinatie en samenwerking zeker een succes.

Deze ervaring heeft ons geleerd dat het ook voor de honden een aangename reis was.

Absoluut voor herhaling vatbaar.