Rineke in Spanje!

Spanje, Andalusië een land en streek van controverse.

Zoals de meeste van jullie weten ben ik afgelopen week naar Spanje geweest,

een reis die mij een heel dubbel gevoel heeft gegeven.

Een prachtige streek
Met een heel mooi asiel

maar niet voor de hondjes die worden afgegeven, er moet worden betaald en anders worden de mensen verwezen naar het dodingstation dat jullie boven op de berg zien liggen en direct ingeslapen geen enkele kans krijgen deze honden als het voormalig baasje niet wil betalen.

Wij hebben dit aan der lijve ondervonden.

Wij kwamen net aanrijden toen er drie mannen uit het asiel kwamen met een hond zij hadden hem “gevonden”en wilde hem afgeven zij waren naar het dodingstation op de berg verwezen omdat zij niet wilde betalen voor het opvangen van de hond. Zij hadden ook nog twee katten bij zich ook “gevonden” en ook zij waren niet welkom in dit

prachtige asiel van Malaga en we

hebben alles maar meegenomen. Daar zit hij dan, zo heb je nog een baasje en zo ben je ten dode opgeschreven. Gelukkig zit hij nu veilig in de Refugio maar mensen een asiel heeft een maatschappelijke functie en zeker in een arme streek als Andalusië moet je mensen niet laten betalen voor het afgeven van hun hond maar juist aanmoedigen dat ze dit doen en niet de honden de straat opschoppen en aan hun lot overlaten. Dit asiel heeft 300.000 euro gekost en wordt maandelijks met een bedrag van 5000 euro ondersteund maar het leven van een hond redden ho maar, niet betalen niet welkom. Zo op het eerste gezicht ziet het er netjes en ruim opgezet uit maar als je in de hokken kijkt zie je zieke en gezonde honden bij elkaar zitten kleine ruimtes voor de honden vele honden bij elkaar maar ook nog zat hokken die leeg zijn,

het was om te huilen zo mooi en grootst opgezet maar zo weinig kansen voor de honden.

De volgende dag zijn we bij Isabelleke geweest ons kleine vrouwtje met een heel groot hart, meer dan 20 honden lopen daar en worden door haar tot in de puntjes verzorgd.

Dit kleine vrouwtje heeft zoveel over voor de honden, daar kan je alleen maar bewondering voor hebben. Er zitten zoveel honden dat dit voor haar een dag taak is.

In onze Refugio in Spanje wordt heel hard gewerkt het is er overvol en iedereen doet zijn uiterste best en meer om het zo aangenaam mogelijk te maken voor deze stakkerds.

Dian, die zorgt dat alles schoon is en blijft dat de honden hun voer en de nodige zorg krijgen. Denise die alles bijhoudt en inventariseert, een taak die bijna onmogelijk is omdat er elke dag hondjes binnenkomen.

Andres en Marybelle

steun en toe verlaten in het asiel en pakken alles aan wat voorhanden is. Antonio onze dierenarts met assistente en dan de talloze vrijwilligers en stagiaires die komen helpen. Nu waren Ton en Janny de Jongh er die 2 weken hebben lopen klussen en ook weer hondjes mee hebben gevlogen

Twee dierenartsen die met een team een week zijn wezen steriliseren en castreren er is daar zoveel werk te doen dat er altijd handen tekort zijn.

Er wordt daar zoveel goed werk verricht door al deze vrijwilligers geweldig.

Maar helaas is het buiten de muren van de Refugio een heel andere wereld, een wereld waar geen plaats is voor een stray, die gebruikt en misbruikt wordt, die opgepropt in een aanhanger zitten in de bloedhete zon om te gaan jagen of weer voor de komende week in een kot opgesloten worden zonder goede verzorging

Maar het verdrietigste was wel het bezoek aan een dodingstation genaamd “el paraiso”

het paradijs dat denk je inderdaad als je daar binne nkomt. Alles is schoon, er is een kliniek een kantoor en er loopt zelfs een poetsvrouw rond. Mooi he, maar helaas de werkelijkheid is anders. Dit is wat de mensen zien en zeggen ach het is toch goed geregeld maar er is ook een hek gesloten en verboden toegang voor onbevoegden voor mij dus ook

maar ik ben naar binnen geglipt toen deze man even wegliep, achter het busje zitten talloze honden met een minimum aan licht in vreselijke omstandigheden op hun door te wachten pups zitten in een donker kot totaal vervuild te wachten totdat ook zij de oven ingaan en die is in dit dodingstation nog aanwezig zie links op de foto.

Als je langs de hokken van dit Paradijs loopt zie je dit

Een hond die in de hete zon een kuiltje heeft gegraven om haar kindjes te baren andere honden die daar omheen lopen. We hebben haar en haar pup gered en zij zijn veilig in een opvanggezin

wat een bizar land wat een ellende als je daar als dier geboren wordt verwaarloosd,

mishandeld en afgedankt “El Paraiso” hoogstens voor de beheerders zeker niet voor de honden. Pups werden door het luik naar buiten gesmeten en ik mocht kiezen ik was te ontzet om foto’s te maken maar we hebben ze allemaal meegenomen en ook zij zijn veilig in de Refugio en ik zal strijden om voor al deze stumperds, groot klein, jong en oud een goed huisje te vinden en hoop dat jullie met mij mee willen strijden

Ziek en uitgemergeld binnengekomen

Deze dieren moeten toch een keer veilig kunnen zijn ook zij hebben rechten en recht op een respectvolle behandeling en verzorging.

Ik ben de afgelopen dagen veel met Fabiënne mee geweest en altijd om, voor of met hondjes de hele dag van vroeg tot laat een dag van 14 uur is niets en vliegt voorbij. En toen waren de dagen alweer om en tijd voor afscheid, natuurlijk heb ook ik hondjes mee naar hun huisje genomen.

Ik heb Fabiënne leren kennen als een vrouw met een warm hart voor mens en dier en mijn onvoorwaardelijke steun heeft zij. Ik zal vanuit Nederland doen wat ik kan om het leven van dieren in Spanje leefbaarder te maken. Ik hoop daarbij op al jullie steun, de hondjes verdienen een beter leven dan dat zij nu vaak hebben. Voor mij is het een hele leerzame maar ook emotiele ervaring geweest.

Spanje, Andalusië een land en streek van controverse.

Liefs, Rineke