Ernesto

Een tijdje geleden besloot ik dat de volgende fosterhond een Galgo ging worden.
Ik vroeg aan Fabienne een Galgoreu, maar liefst eentje met Leishmania.

Zo gezegd zo gedaan, Ernesto kwam naar België.

Mijn eerste, welteverstaan...
Ik schrok mezelf een ongeluk toen ik hem voor de eerste keer zag, zo mager en breekbaar, zo zag hij eruit althans. Ernesto was een plezier om in huis te hebben, maar had een eigen karaktertje om u tegen te zeggen.
Pas op, heel braaf, eerlijk, rustig en lief.
Ingrid zei me nog zo; "pas op want die mannen zijn echte dieven".

En dat zal ik geweten hebben.

Een doosje rozijnen dat ik 's avonds had achtergelaten op de salontafel (ik weet het, mijn eigen fout), was 's ochtends niet meer te vinden...
Enkele dagen later kreeg ik 's avonds ineens zo zin in Crac a nut (die pindanootjes met zo een krokant korstje). Speciaal nog eens naar de winkel gegaan om mijn noten.
Uiteindelijk ben ik aan het zakje niet meer begonnen, de chips was er teveel aan... maar ik had het volle zakje laten liggen op de eettafel.
's Ochtends hetzelfde verhaal, geen noten noch zakje te vinden, tot mijn vriend ineens naar binnen kwam gestormd;
"ge moet nu eens zien naar dienen hond zijn kaka, daar zit echt iets raar in..."
Je kan het al raden: pindanoten!!!
Loeka, die arme sloor, heeft het ook mogen ontgelden.
Haar plekje, en haar plekje alleen, is voor de stoof. Lekker warm, daar ligt ze de hele nacht.
Ze knort dan van deugd! Maar Ernesto moest maar 1 keer zo een klein blafje doen, en Loeka ging zich aan de andere kant van de living leggen, op de grond... zo zielig!
De eerste keer dat zij zich liet doen door een hond...en dan nog door zo een sprinkhaan... maar het was wel zo, Nessie was baas.
Onlangs ging ik mijn kippen eten geven, en de honden liepen mee naar buiten voor hun ochtendplaske... Loeka was op haar gemakje haar grote behoefte aan het doen (nogal een positie waarin je niet snel kan vluchten dus) en Ernesto was in een mum van tijd bij haar, om op haar te plassen....
Keer op keer, als mijn meisje de boodschap aan het doen was, kwam hij razendsnel aangelopen om zijn pieske te doen bovenop mijn mooie Loeka!!!!!!!

Op MIJN Loeka!!!

Eigenlijk niet grappig, maar toch erg moeilijk om mijn lach te onderdrukken... haha... Ernesto en Loeka hadden een heleboel dekens ter beschikking om lekker op te liggen, maar toch kon hij het niet laten om 's nachts telkens MIJN fleecedekentje uit de zetel te halen, voor de stoof te gaan leggen en er dan op te gaan liggen.
Zo een grappig zicht, en wa een slim dier!!!
Hoe die toch beseft dat hij mijn dekentje uit de zetel moet halen, want dat was blijkbaar het leukste, en dat dan voor de stoof te leggen, en dat hij dan pas lekker ligt.
Enfin ik heb nog honderden anekdotes over de "smallen", maar het belangrijkste; hij is vandaag vertrokken naar een superlieve man wiens vorige hond maar liefst 21 jaar oud is geworden!!!!!

Hij en zijn dochter zijn helemaal dol op Ernesto en ik voelde direct aan dat het goed zat.
Ernesto ging zonder morren mee in de auto, en die twee, de man en zijn hond, die passen echt ongelooflijk goed samen!!!!
Ook de Leishmania was geen enkel probleem, ook niet nu Nessie een opstoot had en dus enkele kale plekken had... als dat geen bewijs is van echte liefde...

Ernesto draagt nu de fiere naam "Prins Nessie",

want bij een prinsenleven, hoort een prins.
Een zwarte hond, met Leishmania, heeft nu het leven dat hij verdient.
Als dat niet mooi is.
Bedankt aan de adoptanten om voor een hond te kiezen die extra verzorging nodig heeft.

Groetjes, Jolien

PS: En Loeka...die heeft een bad achter de rug!