maandag 12 januari 2009

Op bezoek bij “Le Refugio”, La Calla Mijas.

Al van het begin dat ik vrijwilliger werd voor ACE-Charity-Shin is het mijn wens, op bezoek gaan bij de honden in “Le Refugio”. Kennis maken met Fabiënne en vrijwilligers in Spanje. Wel was ik wat ongerust of het niet te eng zou zijn. Je ziet en leest op de website van Ace de vreselijkste dingen maar gelukkig ook al het goeds wat daar gedaan wordt voor de verschoppelingen van de Spaanse maatschappij. Elke winter gaan mijn man en ik met de camper naar zuid Spanje dus ook nu eind 2008 was het plan voor enkele maanden af te reizen en dus nu ook Le Refugio aan te doen.
Door persoonlijke omstandigheden vatten we de reis naar Spanje reeds 3 oktober aan.



Ja dan is het zover, woensdag 22 oktober in zuid Spanje, wordt je wakker en wat horen we, tik,tik,tak, regen, jammer juist nu we naar La Calla Mijas rijden voor het bezoek aan El Refugio. Vooraf op site gekeken hoe daar te komen, afslag La Calla Mijas (vanaf Malaga voorbij Fuengirola) dan op rotonde rechtsaf, volgende rotonde rechtdoor, en dan eerste afslag rechts. Jawel een mooi bord met hond en kat afbeelding. Dus smal half hard slingerpad op naar boven klimmen, rechts afgrond, gelukkig geen tegenliggers, terug in z’n achteruit dat nooit, we horen de honden en ja hoor, daar zien we het ook. Een hoop geblaf, honden en katten en mensen daar aanwezig. El Refugio? Nee sorry u bent bij een honden en poezen pension. Le Refugio is een paar honderd meter verder, hoor maar je kan de honden hier ook horen. Ja hoor, dus hier gelukkig net de ruimte om de camper te draaien, op naar de volgende halte. Ook hier geen echte weg maar gewoon een half verhard pad met wat parkeer mogelijkheden.
Aankomst El Refugio, keurig hekwerk en met een mooi reclamebord ACE- charity-shin. Eer we geparkeerd hebben en bij de toegangspoort staan leek deze op slot en niemand te zien. Doch gelukkig even later, daar komt een dame (Engelse vrijwilliger) aan met enkele honden. Wat bleek, dit slot is tevens een grendel dus schuiven en naar binnen. Een stukje wat klimmend naar boven, veiligheidshekwerk door, verder pad op naar boven en ja daar is het dan, eerst nog een hekwerk, dan een gebouwtje met opslag ruimte, bureautje en het belangrijkste de nieuwe behandelruimte van de dierenarts. Daarachter een veertigtal kennels met ca. 4 honden er in, achter in de kennels een nachthok met manden. Alle kennels met rvs.eten-drinkschalen. Links van de kennels verharde uitloopruimte en uiterst links twee aparte ruimtes voor pups en kleine hondjes waarvan 1 voorzien van bord Quarantaine, het nachthok gebouwd van oude vrieskist. Achter de kennels een gebouwtje met ruimte voor opslag voer, en nog een extra ruimte voor zo nodig quarantaine of b.v. geboorte pups. Daarboven groot hok met verharde uitloopruimte voor de oude honden en met een grasveldje. De hokken en terrein worden proper gemaakt door een drietal vrijwilligers. Zowel spaans en engels sprekenden en dit wisseld per dag. Verder waren er nog twee vrijwilligers bezig met bouwwerkzaamheden.Na alle honden van wat snoepgoed te hebben voorzien zijn we onze hondjes weer gaan opzoeken in de camper, tevens tijd voor voor een bakkie.
Net de koffie op komen Fabiënne, Ton en Manuela de parking op. Na de kennismaking worden we uitgenodigd nog weer mee naar boven te gaan en daar is dan ook tevens de dierenarts gearriveerd. Wij geven een gift af aan Ton de penningmeester, aan Fabiënne ca.12 kg snoepgoed voor de honden en 70 stuks heel goede pijnstillers waar de dierenarts heel erg blij mee was. Dit alles zomaar mee gekregen van een mevrouw, een dieren voederzaak en onze dierenarts. Dan wordt ons de nieuwe behandelruimte getoond, Yes menig dierenarts in Nederland zal er jaloers op zijn hoor, fantastisch. Nog wat buiten rondlopend verteld Fabien ons over een heel schuwe hond welke niet de kennel in wil en door de vorige baas aan één oog is blind geslagen. Over dikke Berta die nu slank en levenslustig rond huppeld. Zo is er over elke hond wel wat te vertellen. Erg ingrijpend maar als je hier rondloopt dan is het (vinden wij althans) minder erg want deze zijn gered en van sommige is al een adoptie of opvang adres bekent, anderen wachten er op maar zijn in ieder geval al gered. Je blijft er benieuwd naar hoe het nu met Refugio en de honden is. Iedere keer zijn er veranderingen zowel wat bouwerijen als bewoners betreft, De derde keer dat wij op bezoek kwamen, ja één keer is echt niet genoeg, waren er net twee puppy’s binnen die heel ziek waren en wachtende op de arts. Dit grijp je wel aan hoor. Deze keer was ook Elke Bormans (shin vrijwilligster Belgie) enkele dagen in El Refugio en zal met de vlucht terug naar Brussel fungeren als vlucht begeleider. Verschillende hondjes zaten al gereed in aparte bench. Deze dag was toevallig ook net de groooooooote vrachtwagen vol met goederen (vooral eten en manden) gelost en deels al in de nieuwe cabins opgeslagen.Ton Roos weet hier alles van, volgde de vracht van begin tot einde rit. Na alle hondjes weer van snoep te hebben laten genieten gingen we afscheid nemen van Fabien. We hebben het nog even over het wassen en trimmen van de honden. Dit is nu nog niet aan de orde, deels tijdgebrek en vooral ook geen (warm)water. (weet iemand toevallig een butagas gestookte gasgeiser die niet meer in gebruik is, je weet nu waar hij hard nodig is) Met de boodschap tot volgend jaar nemen nu definitief afscheid van de honden, vrijwilligers, stagiaires en Fabiënne.
Thuis in Nederland helpt je naar vermogen door alles wat maar geschikt is te verzamelen voor een transport naar Spanje. Maar waar je het werkelijk voor doet ziet je niet met de adoptie van dat ene hondje, ook nog niet helemaal via de website of de verhalen van je mede vrijwilligers. Ja, pas nu we daar de honderden honden van pup tot oud,van klein tot groot zagen en hoorden dan besef je pas goed “ja hier doe we het met z’n allen voor”. En erg ingrijpend is het alleen buiten “Le Refugio”.

annie

1 opmerking:

  1. Hallo Annie,
    Wij zijn zelf ook in het najaar op bezoek geweest, na jullie.
    Ik zag dat je ook foto`s hebt genomen van de pups in de kleine puppy kenneltjes.
    Mijn vraag is of je daar nog meer foto`s van hebt genomen, wij hebben daar n.l twee hondjes van in opvang gehad.
    Ons mailadres is t.de.jongh@zonnet.nl
    Heel erg bedankt vast en groetjes van Janny

    BeantwoordenVerwijderen