oude hondjes...

Het is nu een week en 1dag geleden sinds ik in zaventem stond om ODDY (oldy) op te halen.

De verwachtingen waren groot en ik was blij en opgewonden als een kind ,het kon niet snel genoeg gaan !!!

Hoe vertrouwd leek hij toen hij eindelijk uit zijn kooi mocht na die lange zware reis , hoe ontzettend stressy en akelig moet het wel niet geweest zijn voor dat oude lieve manneke... Er zijn ongetwijfeld zoveel vragen en angsten door z'n kleine hoofdje gegaan zijn en flitsen van herinneringen uit het verleden. Maar hij was vriendelijk, een beetje onwennig en wat de kluts kwijt en heeeeeeel hongerig!!

Ik vond hem wel grappig met z'n dik buikje en dunne pootjes en oogjes die vol verwachting rondkeken.. In de auto was het een kleine ramp, hij was echt bang, bijna panisch...met autorijden had hij duidelijk geen goede ervaringen !!! Ik kon hem niet rustig houden en mijn hart brak bij nog eens zoveel stress en angst... thuisgekomen kalmeerde hij snel , viel hongerig aan op zijn eten zonder mijn andere 6 honden ook maar 1 blik te gunnen!!! Daarna viel hij enkele uurtjes waarschijnlijk uitgeput in slaap....arm bazeke , ik voelde me plots zo schuldig om hem deze enorme verandering te hebben aangedaan... hij was helemaal het noorden kwijt.

En nu, een week verder , is er nog niet veel veranderd.. hij is nog steeds erg onrustig en heeft weinig interesse voor zijn omgeving en nieuwe hondenvriendjes. Gisteren ben ik voor de 1ste x een halve dag gaan werken en toen was hij zo content en opgelucht toen ik terug was.

Hij is al wat aanhankelijker en blijer geworden maar hij blijft s nachts huilen ; klagelijk en doordringend. Overdag loopt hij onrustig rond en weent stilletjes ,naar wie of wat is hij op zoek ? Ik wou dat ik het wist, dan kon ik hem helpen want dat was toch mijn bedoeling in de 1ste plaats !!!

Hem een gelukkige oude dag geven, een nieuwe thuis waar hij zo welkom was..
Maar misschien was Oddy wel gelukkig in de refugio, op de 1 of andere manier....
Mischien had hij daar zo'n goede hondenvriend(jes) en rust, eindelijk rust na het verlies van zijn baasje.
Ik weet het niet goed meer, ik ging er zo van uit dat die kleine lieve man graag bij mij zou wonen. Dat ik hem daarmee heel blij zou maken.

Momenteel is Oddy geen blij hondje, hij is onzeker en vind maar geen rust ,hij loopt graag naar de grote ijzeren poort in de tuin en daar staat hij dan te wachten op wie?
Maar er zijn wel kleine verbeteringen, soms niet direct zichtbaar voor iedereen maar ik merk ze wel op en ik weet dat het op een dag wel goed komt tussen Oddy en mij .


Het zal alleen tijd nodig hebben , veel tijd en geduld en liefde!


Ik vond en vind mezelf ondanks alles nog wel een hondenvriend maar toch heeft deze ervaring me weer iets bijgebracht. Wij gaan er zomaar van uit dat wij altijd weten wat het beste voor die hondjes is en meestal is dat ook zo , maar niet altijd !!!
Ze zijn toch zo afhankelijk van ons, ze kunnen het niet zeggen wat of wie ze missen of wat ze willen.


Misschien had ik beter moeter nadenken voor ik hem naar hier haalde, ben ik wel de geschikte persoon om hem gelukkig te maken. Wij zijn God niet , maar we beslissen wel dikwijls over hoe zo'n hondje zijn leven er gaat uit zien.
Daarom lieve Oddy, het spijt me dat ik er zomaar van uitging dat jij het hier wel ok zou vinden , ik heb te weinig rekening gehouden met jouw gevoelens , jouw goede en slechte ervaringen met mensen !!!


Hoe kan jij nu weten dat het echt wel leuk bij ons is en vooral leuk zal blijven !!!


Voor altijd , je mag blijven hopelijk nog heel lang en nooit zullen we jou in de steek laten!!!


Ik zie je graag


hilde