Ankor

Elke dag snuffel ik de site af, ik wil alle honden bij naam en gezicht kennen, ik wil de nieuwtjes zien, en de gelukkigen kennen die vertrekken naar huis. En enkele dagen geleden zag ik hem.. Ankor is zijn naam...
Ik weet nie hoe het komt, ik weet niet waarom, zomaar...liefde op het eerste gezicht...
Zijn witte kleur straalt zijn zuivere karakter uit, zijn ogen vertellen zijn verhaal, hij kijkt naar de zon, en naar de uitgang, naar een thuis, naar de hemel op aarde... Ankor...'s nachts spel ik zijn naam, droom ik van de dag dat ik hem in mijn armen zou sluiten, misschien..ooit...
Ik droom van een Kerst...met sneeuw op de daken, sneeuw zo wit als zijn vacht, een brandend haarvuur, ik zie het in zijn ogen... Al zolang heb ik mezelf moeten afblokken om er geen tweede "eigen" hond bij te nemen, want dan kan ik misschien niet meer fosteren, en nu heb ik stiekem een pup laten overkomen, dus heb ik toch twee fosterhonden, grote Gandor en kleine Canelo...mijn lieve Loeka... hun pakje ligt al onder de kerstboom, zij hebben geen kou meer, nee...ze zijn hier, veilig, omringd door de kerstsfeer, door vrolijke mensen, iedereen houdt van iedereen met deze dagen... het contrast met de refugio is schrijnend...Ankor en zoveel anderen, hun Kerst is Kerst niet meer, die zijn ze al lang vergeten, het is dag per dag, de ene net hetzelfde als de andere, we doen ons best, maar hoe hard we ook proberen, zoveel zieltjes dromen van een thuis, ook Ankor... zolang grote Gandor er is, kan ik geen andere fosterhond nemen...hartverscheurend...
Misschien..als Ankor er dan nog is, mag hij komen, in foster,
en wie weet...voor altijd....
Misschien...ooit...

Jolien