Uit het dagboek van Puli -Herfstkamp deel 3

zondag 26 oktober 2008

Lief dagboek,

zo heerlijk het zonnetje gisteren scheen zo grauw en grijs was de hemel vandaag.
Wij werden beestig vroeg wakker gemaakt door lawaai gelach en gejoel op zolder.

Ik lag daar ,suffig zoals elke morgen ,naar te luisteren, onze vrouwtjes lagen te kreunen en de Leon?......die stond al te springen en te roepen "la me d'eruit,ik wil ook spelen"!.

Terwijl de kids binnenstormden deed mijn vrouwtje de bench open en als een pijl uit een boog schoot Leon uit de bench en gooide zich op mij en zijn vrouwtje die nog in bed lag. De kids vonden dat geweldig lollig maar mijn vrouwtje niet. Zij kregen naar hun voeten voor het lawaai,en omdat ze niet kon zeggen, "denk tenminste aan de buren", want die hebben we daar niet zei ze maar vlug "denk tenminste aan de koeien".

Weet niet of dàt indruk gemaakt heeft.
Enfin, terwijl de kids zich bezighielden met het ochtendritueel van snoet wassen en tanden poetsen,zijn wij buiten het terrein ,met mijn vrouwtje en Leon's jonge baasje onze ochtendwandeling gaan doen.

Wij (Leon en ikke) liepen ieder aan een kant van de weg. Wij hielden mekaar goed in het oog want het was nu "om ter eerste". En ja, vlugge Leon deed als eerste zijn kakje.

Ik ben dat direct gaan inspecteren.Toen ik zag wat hij gedaan had moest ik toch wél lachen,hoor.Zo'n klein drolletje. Ikke kan beter en meteen leverde ik het bewijs.

De Leon was zo onder de indruk van mijn stevige creatie dat hij nog twee keer zijn ding ging doen, maar hij kon mij niet evenaren!
Dan kregen we ontbijt. Mijn vrouwtje had iedereen op het hart gedrukt om ons steeds sàmen te verzorgen en sàmen te knuffelen.
Wij kregen tegelijkertijd ons schapenvet snoepje en onze calcium stick zodoende kon er geen ambras komen.
Daarna was het dans en zang . De instrumenten werden bovengehaald en de Leon ging weer uit zijn bol want je moet weten dat de drums en ratels gemaakt zijn met "rawhide" en dat is datzelfde spul waar kauwbotjes van gemaakt worden.

Ik heb hem toegeroepen: "Leon, as je daar in bijt dan zal het uwe beste dag nog niet zijn!"Maar da manneke heeft precies geen oren." Ikke heb zo'n dans en zangsessies al veel meegemaakt en ik ken mijn plaats. Ik ga dan buiten de kring liggen luisteren en toekijken.

Maar de Leon liep zoals steeds midden in de kring, trok zoveel aandacht naar hem toe dat er aardig mis gezongen en gedrumd werd."ach, hij zal het wel leren" zuchtten onze vrouwtjes alweer. Dat zinnetje hebben we véél gehoord hoor!

Daar de meeste activiteiten binnen plaatshadden moesten wij ook binnenblijven. Dat was prima voor mij,maar de Leon is overal even wild, binnen zowel als buiten. En ja, toen hij te dicht bij de plaats kwam waar mijn vrouwtje zat heb ik moeten grommen en een beetje van mijn hagelwitte laten zien.Dàt kende hij al vlug, want, telkens wanneer hij naar mijn vrouwtje wou komen keek hij eerst eens rond of ik het niet zag.

En nu heb je de poppen aan het dansen.......nu heb IK de naam gekregen van "dominante" hond. En dat vind ik NIET leuk!!!

Ik ben de liefste,rustigste en aardigste jongen die op deze planeet rondloopt. Lief dagboek, nu vrààg ik je, laat een dominante hond zijn eten inpikken?!? Gaat een dominante hond dan triest kijkend opzij zitten wachten tot er nog iets overblijft voor hem?!? NEEN TOCH?

WIE is er dan de dominanterik?
En blaffen dat die doet. Wanneer hij twee kilometer ver een auto hoort springt hij op en blaft vervaarlijk. Hij blaft zelfs wanneer hij dénkt iets te horen maar er niks is.
Zijn vrouwtje zei heel fier " mijne Leon is een waakhond, hij waakt over zijn baasjes"!

Awél, ik heb het gezien. Toen Marcel, de eigenaar van de Keet eraankwam stormde Leon blaffend en grommend op hem af, (voor onze ogen speelde zich al een "verscheurend" tafereel af),maar vlak voor de voeten van Marcel ging hij op zijn poepke zitten, pootje in de lucht en bedelend voor een aaitje!

Tot zover de "waakhond".
Ik blaf niet, tenminste niet de hele dag. Bij mij is iedereen welkom, ik hou bezoekers wél in het oog hoor. En geloof me, zodra ik voel dat iemand iets kwaad in zin heeft, dàn zal ik toeslaan.Zo heb ik eens héél kwaad gegromd naar onze tweevoeterdokter. Toen mijn vrouwke in bed lag na haar rugoperatie boog die zich over mijn weerloze vrouwtje. Wist ik véél dat hij gewoon maar draadjes kwam uithalen en de wonde verzorgen!

Je ziet het lief dagboek, El Leone en ikke, totaal verschillend.
Die avond is de Leon graag zijn bench ingegaan.

Onze vrouwtjes hadden voor de kids "Jerky" gemaakt. Dat zijn kleine gedroogde stukjes bizonvlees. Een paar hapjes in de bench en klaar is kees.
wordt vervolgd......

Wij beestig vroeg de vrouwtjes wakker maken.

Ikke en de Leon knuffelen met kids

Samen eten krijgen, dan maken we geen ambras

Leon die nog niet snapt dat hij niet in de kring kan.