Iedere dag kijk ik op jullie site, iedere dag sta ik er bij stil en voel me toch zo hopeloos te weten hoeveel die hondjes hoeven te lijden!!
Diep in mijn hart voel ik hun leed en voel me zo onmachtig, dat onmenselijk gedrag hoe kunnen die mensen nu toch zo vreselijk ongevoelig zijn??????
Ja en dan sta je daar iedere foto te bekijken, ieder verhaaltje te lezen en zeg je stilletjes, ja die zou ik willen redden... en het volgende verhaaltjes is nog erger... nee deze dan.
Het heeft geen einde ze hebben allemaal recht om gered te worden natuurlijk!!!
Ik heb er zo eentje; Victorio nu Toby, weet u nog?????
Met zijn gebroken pootje in augustus 2007.
Wel hier dan 'n paar gelukkige foto's!!!
Hij is zo dankbaar zo erg lief, trouw, aanhangelijk, gevoelig, komiek, altijd op zijn juiste plaats en enz...ik zou hem voor geen geld meer willen missen en voel me zo gelukkig met hem,
'mijne Spanjaard'
en weten dat ik toch tenminste 'die' gelukkig kan maken.We hebben ook 'n briefje geschreven op 27/08 op het doggyblogg met ook enkele foto's, waarin Toby verteld dat hij héél gelukkig is.
Het is net mijn schaduw geworden, waar ik ook ga of ben is Toby ook, grappig hoor.
Toby en ik doen ook de groetjes aan Ann, want daar was hij in opvang toen zij nog in België was. Toby is nu vanaf 12 oktober 1 jaar bij ons, wat gaat het razend snel!!
Toby heeft nog 5 andere honden kameraadjes en daar speelt hij veel mee.
Voilà, ik hoop dat u blij bent met deze foto's en zo te weten dat het werk dat u daar verricht in Spanje toch voor vele hondjes 'n gelukkig leven kan betekenen.
Sonia en Toby/Victorio en de 5 andere
hihi een echte york hoor mijn spaanse yorkie volgt me ook overal..wat een lief yorkje heb je ook ik herinner me hem ook nog goed om te zien dat hij zo happy is en wat gaat het snel he zon jaar :)
BeantwoordenVerwijderen