Dank jullie voor de reacties !!- Even een terugblik; vooral de 1ste keer van Vosjes ' epilepsie ' aanval vond ik het een angstjagend gebeurtenis. Ik kon zo weinig doen en heb hem maar op mijn schoot genomen, om hem veilig te laten voelen. Sprak rustig tegen hem, en Vosje reageerde er meteen positief op.
Meteen na zijn 2de aanval, wende ik me tot mijn dierenarts. Ik vertelde dat Vosje 2 onregelmatig aanvalletjes had van enkele minuten, en dat het voor mij leek op een epilepsieaanval.
Zij vond het wel belangrijk maar niet direct (levens)bedreigend dat ik mijn geplande vakantie zou annuleren. Mijn zoon was thuis om een oogje in het zeil te houden. Hij kon te allen tijde wanneer het urgent zou lijken, op haar terugvallen.
Wanneer ik weer thuis zou zijn, zou ik haar bellen voor een onderzoek.
Vosje moest dan nuchter zijn, en zijn ochtendurine moest mee, ' vers van de pers '
Het afnemen van zijn bloed, gebeurde niet vlekkeloos. Na 5x geprobeerd te hebben is het gelukt.
Na spannende dagen wachten was het zover ! Er waren geen epileptische activiteiten waargenomen. Zijn bloed is onderzocht en alle bloedwaarden zijn goed.
Ik weet niet of ik er blij mee moet zijn, en heb ' onbeantwoorde ' vragen !
Aanvallen die veel op epilepsie lijken, maar het niet zijn; ... wil niet zeggen [vind ik persoonlijk] dat het NIET aanwezig is.
- Volgens mij is er bij Vosje duidelijk een storing in zijn hersencellen.
Zij stelde me gerust dat Vosje verder een gezonde hond is.
Toch is het een grijs gebied voor me.
De dierenarts vond;
- Zij was geen voorstander om hem direct op medicijnen te zetten.
- Kwestie van rustig afwachten.
- Bij aanval; noteren- tijdsduur en hevigheid.
- Dagboek maken, over het minste geringste – alle kleine veranderingen noteren.
- Mocht het erger worden, zij er wat mee konden doen.
Hartelijk groet, Barbara.
Oeps, dat is niet direct zo leuk. Als je dit de eerste keer meemaakt zelfs beangstigend. Maar je kan altijd een tweede opinie nemen hé. Daar ben je vrij in. Mijn moeders hond had het ook en hij heeft toen medicatie gehad die hij de rest vn zijn leven heeft genomen. Hij heeft geen enkele aanval meer gehad en is er 16 jaar mee geworden, laat de moed niet zakken.
BeantwoordenVerwijderengrtjs
connie & Tommeke
Beste Barbara,
BeantwoordenVerwijderenVoor zover ik begrepen had van mijn dierenarts, worden die waarden in het bloed voornamelijk onderzocht om te kijken of de epilepsie het gevolg is van lever of ander orgaanaandoeningen. Zij kunnen in het bloed dankzij bepaalde waarden zien of er iets mis is met bepaalde organen, maar kunnen hier niet in zien of er iets mis is met de hersenen. (Dat dacht ik toch begrepen te hebben van mijn dierenarts). Als je toch nog twijfels hebt, kan je altijd een andere dierenarts om een 2de opinie vragen... Verder is rustig blijven inderdaad het beste wat je kan doen wanneer je kleine schat echt een epileptische aanval krijgt. Ik wens je nog veel succes!
Groetjes!
Julie
Best eng wanner er op een probleem geen naam gekleefd kan worden. De onzekerheid kan zwaar doorwegen. Ik zou het advies van Connie en Tommeke maar eens opvolgen en voor een tweede opninie gaan.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte, Barbara
groetjes van Alice en een dikke knuf en snuf voor Vosje van Puli