Mijn naam is Lupa en heb de eerste jaren van mijn leven in Spanje gewoond en veel over straat gezworven.
Tot ik bij Fabienne terechtkwam en ik niet meer op zoek moest gaan naar mijn eten.
Plots kwam er een dag dat ik in een grote kist gezet werd en in een ding wat veel lawaai maakte.
Toen ik daar uit mocht stonden er vele mensen te kijken naar mij en er was 1 mens wat mij in haar armen nam en begon te knuffelen dat vond ik heel fijn. Ik ging in een ding met 4 wielen met die mensen mee. Ik mocht de ganse tijd lekker op schoot liggen.
Aangekomen in wat die mensen ‘hun thuis’ noemden zag ik dat ik niet alleen was als viervoeter. Vond ik niet erg , ik ben met iedereen vriendjes. Er liepen daar 2 labradors rond en nog 2 hondjes die samen met mij uit Spanje gekomen waren.
Ik vond het daar echt fijn, alhoewel het toch af en toe kriebelde om te gaan zwerven, maar ik heb het niet gedaan. Ik geniet te veel van mijn warme bedje, lekker eten, spelen met de rest van de bende en het lekkere knuffelen.
Toen mijn vrouwtje doorhad dat ik me nu echt thuisvoelde nam ze me eens mee naar haar werk in een bejaardentehuis. Was beetje raar in begin, zo’n groot huis, met vele mensen en een kooi die op een neer gaat. Maar vond het niet lang vreemd. Ik kreeg overal lekker eten van die mensen en werd gestreeld.
Ik had door dat dit voor mij een leven is waar ik nooit van had durven dromen. Voor mij is die droom uitgekomen en wil de rest van mijn leven die droom blijven beleven. Daar twijfel ik niet aan, moet zelfs al een beetje op mijn lijn beginnen letten. Grapje hoor !!
Tot ik bij Fabienne terechtkwam en ik niet meer op zoek moest gaan naar mijn eten.
Plots kwam er een dag dat ik in een grote kist gezet werd en in een ding wat veel lawaai maakte.
Toen ik daar uit mocht stonden er vele mensen te kijken naar mij en er was 1 mens wat mij in haar armen nam en begon te knuffelen dat vond ik heel fijn. Ik ging in een ding met 4 wielen met die mensen mee. Ik mocht de ganse tijd lekker op schoot liggen.
Aangekomen in wat die mensen ‘hun thuis’ noemden zag ik dat ik niet alleen was als viervoeter. Vond ik niet erg , ik ben met iedereen vriendjes. Er liepen daar 2 labradors rond en nog 2 hondjes die samen met mij uit Spanje gekomen waren.
Ik vond het daar echt fijn, alhoewel het toch af en toe kriebelde om te gaan zwerven, maar ik heb het niet gedaan. Ik geniet te veel van mijn warme bedje, lekker eten, spelen met de rest van de bende en het lekkere knuffelen.
Toen mijn vrouwtje doorhad dat ik me nu echt thuisvoelde nam ze me eens mee naar haar werk in een bejaardentehuis. Was beetje raar in begin, zo’n groot huis, met vele mensen en een kooi die op een neer gaat. Maar vond het niet lang vreemd. Ik kreeg overal lekker eten van die mensen en werd gestreeld.
Ik had door dat dit voor mij een leven is waar ik nooit van had durven dromen. Voor mij is die droom uitgekomen en wil de rest van mijn leven die droom blijven beleven. Daar twijfel ik niet aan, moet zelfs al een beetje op mijn lijn beginnen letten. Grapje hoor !!
Ik wacht terwijl mijn vrouwtje zich omkleed om te gaan werken
Ik lig lekker op schoot en wordt geknuffeld
Ik wacht tot ik ook wat krijg
En wat nog fijner is, dat we in de pauze lekker het bos in kunnen
Groetjes van Lupa
Hà, jij bent een "Dog with job". Tof, hé.
BeantwoordenVerwijderenNog veel knuffels van Puli