Nieuws van Loeka..(Amalia)

Lieve mensen,ik kan jullie gerust stellen...Amalia, nu Loeka, heeft het geluk gevonden...Hoe ze met haar zwarte snoet komt dotsen, hoe ze met haar poten op de achterkant van je billen tikt, zo van 'hé geef mij eens aandacht', hoe ze dankbaar naar ons kijkt, als ze op haar kussen ligt te genieten van de rust, de warmte, en vooral; van haar eigen plek, haar thuis, waar ze voor altijd zal blijven...wandelen is een waar genot, voor haar en misschien nog meer voor ons...het is ontroerend hoe ze door de velden huppelt; eerst rennen, rennen, rennen, dan ineens, sliding en stop...kijken, waar is mama? Dan voel je echt, ze wil bij ons blijven, ze is gelukkig, ze heeft een nieuw leven gekregen, onze dochter...Ik kan er nog steeds niet bij, een hond die zoveel heeft meegemaakt, die zo dicht bij haar einde was, heeft het gehaald, en is nu gelukkiger dan ooit, daar ben ik van overtuigd, dat ziet iedereen...Loeka heeft dan ook al een hele grote fanclub, en dat is niet beperkt tot mensen..Elke dag krijgt ze bezoek van de poes van de buren, ze liggen samen in het gras te genieten, van de zon...ook duifjes komen kijken naar onze speciale meid, en je zou denken; o jee, dit loopt verkeerd af...of tenminste toch voor die duif, maar nee hoor...ze vindt het gezellig en laat het lekker gebeuren...Kindjes, hondjes, zelfs onweer en sneeuw, ze vindt alles goed...zolang...mama in de buurt is...Elke dag hou ik meer en meer van haar, nog dieper, nog intenser, en ik weet dat dat ook geldt voor haar... Lieve groeten van m'n liefste Loeka...