Anubis....

Normaal kan ik over m'n hondjes boeken schrijven en geniet er ook overveel van dat ik over hen kan vertellen...Nu door de leegte die Hermie hier heeft achter gelaten komen de woorden gewoon niet meer!

Toch wil ik jullie allemaal even meegeven dat het mee Anubis heel goed gaat...De eerste dagen hadden we beetje de indruk dat hij iedereens vriend was,alles en iedereen die op zijn pad kwam die kende hij blijkbaar, en liep hij al kwispelend tegemoet...Speciaal beestje, is super sociaal, hij wil zich zelfstandig voordoen, maar komt dan toch onopvallend alle aandacht opeisen...

Sinds vandaag voel ik me wat closer worden met hem,en merk ik wel dat hij meer en meer m'n schoot komt opkruipen...Het verlies van Hermie heeft daar zeker heel wat mee te maken,zij was m'n trouwe rechterhand en Anubis ziet z'n kans mooi om nu dicht bij me te horen...

Van alle honden heb ik de indruk dat z'n 55 kilo wegende 'broer' z'n beste maatje is...als hij steun nodig heeft of zin heeft om te spelen is Spiky de Rottweiler zijn slachtoffer...En spiky de goedheid dat hij is, laat dat allemaal over hem heen gaan...Dat is er ook ene die een hartje van goud heeft en waar het op de juiste plaats zit...

Hoe het verder loop mee Anubis laat ik jullie zeker nog weten en der komen gerust nog mooie verhalen van m'n nieuwe podenco-roedel...knuffels Vicky pootjes van Tequiero, Nouka en Anubis...