maandag 17 maart 2008

Bedagi

Ze was mager en haar vacht verwaarloosd.
Verbaasd waren we dat ze met haar spierloos lichaampje toch meeging wandelen, alsof ze dat al jaren zo deed.Als we haar aanraakte stond ze stil als een beeldje.Zes a zeven jaar in het grote asiel hadden haargemaakt tot wat ze was. Dacht in het begin baas tekunnen zijn over de andere teven en dat gaf wrijving, ·te moeten snauwen voor haar eten. Zich geestelijk temoeten afschermen.De eerste maanden had ze ook verlatingsangst en huildeze als ik weg ging. Ze leerde al snel dat niet nodig was.Zo dankbaar voor eten, aandacht en verzorging.Ze heeft geleerd te ontspannen, spelen, te delen met
De andere honden, eten, mand, zon, aandacht.Ze verandert nog steeds en ze ontroerd mij.Omaatje, zoals wij haar liefkozend noemen.Ze geniet met volle teugen en wij genieten van haar, zo blij dat we haar konden adopteren.

Marina en Fritz

Geen opmerkingen:

Een reactie posten