Bob (oorspronkelijk Chanel)

Een dik jaar geleden haalde mijn man onze Golden Retriever Bob (vroegere naam Chanel) af op Zaventem. Een prachtbeest, superlief, maar bang van haar eigen schaduw. Op de eerste wandeling merkte je echter hoe uitgelaten ze kon zijn. 's Avonds, toen ik na een lange werkdag de voordeur opende, bleek de lokroep van de vrijheid en/of de opeenstapeling van stress te groot en ze glipte door mijn benen naar buiten. Niet bij te houden, niet te vinden. We kregen veel steun van de organisatie (waarvoor onze oprechte dank), maar Bob bleef spoorloos. Het leek uitzichtloos, de chip was nog niet op onze naam overgezet en de uitgestrekte akkers boden veel schuilplaatsen onttrokken aan ons oog. Groot was dan ook de vreugde toen we de volgende ochtend telefoon kregen dat een landbouwer haar had opgemerkt, te eten had gegeven en naar de politie had gebracht. Tien kilometer ver was ze geraakt!

Dat ze veel had meegemaakt, werd ons snel duidelijk. Ze was werkelijk bang van alles. In het begin kon je de toilet niet doorspoelen of ze vluchtte. Het geluid van de mixer, haardroger, stofzuiger enzovoort verlamden haar en de aanblik van een stok (van een trekker bijvoorbeeld) deed haar ineenkrimpen. Ze verloor ook enorm veel haar en kreeg kale plekken: een stressreactie, zo bleek.

Ondertussen gaat het veel beter met haar. Ze is en zal waarschijnlijk altijd een bange hond blijven, maar we merken toch een enorm verschil. Ze houdt van knuffelen en aandacht en is ondertussen een modelhond geworden. Op wandelingen leeft ze helemaal op. Ze zou geen vlieg kwaad doen, al is dit misschien wat verkeerd uitgedrukt, want haar jachtinstinct is ze duidelijk niet verloren (kleine diertjes zijn dan ook niet altijd veilig voor onze Golden). Weglopen zou ze niet meer doen, daar durf ik mijn hand voor in het vuur steken. En maar best ook, want wij zouden haar niet meer kunnen missen.

Ons Bobje komt met een geschiedenis, zoveel is duidelijk, maar we hebben haar ondertussen een toekomst kunnen geven. Ik hoop van ganser harte dat vele Spaanse hondjes een nieuwe thuis krijgen en dat de (kandidaat-)adoptanten ze een eerlijke kans geven. De honden hebben, net als wij overigens, de tijd nodig om te wennen aan de nieuwe situatie. Geef ze die tijd.
Ik wil van deze gelegenheid ook gebruik maken jullie te bedanken voor het mooie werk dat jullie leveren.

Met vriendelijke groeten
Charlotte