Pimpernelleke.

Hallo iedereen

Mijn naam is Pimpernelleke, zo noemde ik toen ik nog in Spanje woonde, mijn adoptie mama wou daar niet veel aan veranderen en noemt me nu Pimpernell of mijn Pimpertje.

Ik ben ongeveer 1 jaar en 9 maand maar niemand weet iets over mijn verleden, tot ik in een dodingsstation belande, ik werd zo ziek, ziek van verdriet en ellende, ik kreeg vlooien, schurft, mijn oogjes waren ontstoken, mijn pootjes deden pijn….

Ik ben zo klein en was zo verschrikkelijk bang, ik dacht dat ik nooit het zonlicht meer zou zien, tot er op een dag iemand van ACE/SHIN me meenam….

Ik werd opgevangen door Denise een lieve mevrouw waar ik twee maand heb gewoond, ik was zo zwak en ziek dat ik speciale zorgen nodig had, toen ik beter was ging ik terug naar het asiel, ik was daar ook wel gelukkig, ik had er vele vriendjes en kreeg heel veel liefde, knuffels, eten en drinken dus ik dacht dat ik daar voor altijd zou kunnen blijven wonen tot ik op 12/03/2012 samen met nog vriendjes in een grote kooi werd gestopt en met het vliegtuig heel ver moest vliegen, ik was zo bang want ik dacht wat gaat er nu gebeuren !!

Toen kwam ik aan in België en weet je wat !!

Er kwam me iemand ophalen, iemand die me in haar armen nam, me knuffelde, me streelde…toch was ik er nog niet helemaal gerust in, wat wil je ik ben nog zo jong en al zoveel meegemaakt !!

Ik moest dan nog met de trein reizen samen met die mevrouw, ik was een beetje ongeduldig want begreep het toch niet zo goed, ik wou ook wel rond kijken op de trein want ik had nog nooit in een trein gezeten, maar uiteindelijk werd ik zo moe en ben ik dicht tegen die mevrouw die ondertussen al tegen me verteld had dat ze mijn nieuwe mama zou worden in slaap gevallen.

Dan nog een stukje te voet, ik heb mijn beste beentjes voor gezet en flink aan het bandje meegelopen, toen kwam ik terecht in een heel mooi ruim appartement en ik had plots ook een grote zus !!

Na wat gesnuffel en een kleine woordenwisseling deden we de eerste dagen niet zoveel samen maar ook mijn zus Marieken moest wennen dat er na 7 jaar plots een kleine Pimpernell bij kwam, maar geleidelijk aan zijn we altijd maar meer vriendjes geworden, mijn zus beschermd me en geeft me altijd voorrang vb bij het eten of drinken, ja ik heb een lieve zus en een hele lieve mama die geen onderscheid maakt tussen ons.

Nu speel ik al heel veel met mijn zus en halen wel samen gekke kuren uit, onze mama kan er enkel om lachen en noemt ons “mijn meisjes”

Eigenlijk zijn we ondertussen 8 pootjes op één buik geworden…

Door de week eten we gezonde brokken, mama let op onze voeding maar we zijn twee sloebers en durven wel schooien, soms mogen we dan eens proeven, weet je dat ik allemaal al gegeten heb: tomaat, komkommer, feta, yoghurt, stukjes fruit…lekker hoor !!

’S morgens na onze eerste wandeling krijgen we een speciale kluif om onze tanden gezond te houden.

Dan worden mijn haartjes geborsteld, mijn gezichtje gewassen met lauw water, en krijg ik ook een beetje lotion om mijn haartjes te verzorgen en die ruikt zo lekker, mijn haartjes zijn nu mooi zacht en blinken !!

We hebben ook een hele grote koekjesdoos, ik weet ze al goed staat…

De eerste dagen stak ik mijn koekjes weg omdat ik er zeker van was dat ik ze ooit nog nodig zou hebben, maar ik begin nu meer en meer te begrijpen dat ik ze niet meer hoef weg te steken, ik heb niets tekort aan eten en lekkere dingen.

En elke zaterdag is het feest dan krijgen wel een Cesar, dat is smullen hoor !!

De eerste zaterdag dat ik hier woonde was het echt feest, een halve boterham met krabsalade en als dessert een half potje yoghurt…

We hebben altijd kluiven en speelgoed dat helemaal van ons is, ook het hele appartement is van ons, we mogen overal komen, dat wil ook zeggen dat wel lekker bij mama op bed mogen slapen !!

Er is ook een terras voorzien waar me kunnen op spelen en zonnen !!

En toch ben ik soms nog een beetje bang en triestig, maar mijn mama ziet het dan aan me, ze neemt me in haar armen, wiegt me, knuffelt me, streelt me en fluistert heel lieve dingen in mijn oortje tot ik er weer gerust in ben.

Mama fluistert iedere dag wel 10 keer in mijn oortje dat ik niet meer bang moet zijn, dat alles nu voorbij is, dat ik echt mag genieten en gelukkig zijn.

Dat ik hier altijd mag blijven wonen, mama zegt dan: “mijn Pimpertje” nemen ze me nooit meer af en mag altijd hier bij ons blijven !!

Ik heb ook een heel mooi roze hangertje gekregen met mijn naam en onze telefoonnummer op, je weet maar nooit, lief hé en mooi ik ben nogal fier hoor.

Ik ben zo dankbaar, voor alle lieve mensen die zoveel voor me gedaan hebben de mensen van ACE/SHIN, de lieve mevrouw Denise waar ik twee maand heb mogen wonen, de familie Jacobs die extra centjes gaf voor mijn verzorging, Ingrid Van Gucht die mijn foto op haar Facebook profiel had gezet en zo had mijn mama dat gezien en direct een mail gezonden…

Bedankt iedereen….

Bedankt lieve mama en zus dat ik voor altijd bij jullie mag wonen en dat jullie me zo gelukkig maken…

Ik ben zo blij maar mama en ik denken vaak aan alle diertjes die geen thuis vinden of die nooit het zonlicht meer mogen aanschouwen, dat maakt ons heel verdrietig !!

Ik ben echt zo blij, zo gelukkig, zo vrij, zo happy, zo vrolijk…..ik heb een gouden mandje gevonden zeker en vast !!

Dikke zwierige, vrolijke kwispels van Pimpernell en mijn zus Marieken.

Lieve groet van mijn mama is ze zo blij haar twee meisjes, ze houd zielsveel van ons !!

Ps: Ik weeg ondertussen al 4.100gr en krijg al een klein rond buikje !!

Met mijn zus Marieken gezellig naar buiten kijken, er is van op die plaats zoveel te zien en de zon verwarmd onze lijfjes.

Met mijn zusje aan het genieten van de zon, en ik ben aan het genieten hoor, ik heb mijn oogjes dicht gedaan.

Mijn zusje is zo bezorgd….

Dicht bij zusje luieren in de zon…

Chillen…ik ben gelukkig, blij, happy, vrolijk, speels, deugniet, braaf, lief, lui, bijna zindelijk, knuffel-Pimpertje, slim, dapper….ik ben Pimpernell en heb een nieuw leven gekregen…zucht, eindelijk thuis bij mama en grote zus !!!