woensdag 27 april 2011

Nana

Warme oproep voor Nana


Ons bezoek vorige week aan de Refugio in Spanje...een heel emotioneel gebeuren.

's Ochtends stonden we aan de poort van asiel. Geblaf her en der, vele honden dicht bij mekaar, allen zieltogend om zich heen kijkend.

Wachtend op enige vorm van affectie, een knuffel, een aaitje, een wandelingetje.

Vrijwillige medewerkers waren al druk in de weer om alle kooien netjes te maken en voeder- en drinkbakjes in gereedheid te brengen. Ook de dierenarts Wayne kwam eraan om een klein ukje met spoed te opereren. Bedrijvigheid alom dus.

Fabiënne en Dirk zijn zoals iedere dag, 7 dagen op 7, trouw op post. En de telefoon, die staat niet stil. Ze zijn steeds in de weer met slechts 1 doel voor ogen.....gedumpte hondjes een nieuwe, liefdevolle thuis bezorgen.

Ze willen het allemaal zo erg graag......dat gouden mandje, ergens in België, Nederland, Denemarken of elders. Het maakt niet uit, als het maar een rustig, veilig plekje is, waar ze zichzelf kunnen zijn, zonder alle gekte en lawaai van blaffende (soms angstige) honden om zich heen. Geen enkel hondje is kieskeurig. Hun liefde is onvoorwaardelijk en ze zijn ongelofelijk dankbaar. Je geeft een klein beetje, maar krijgt enorm veel terug.

Een hondje trok mijn speciale aandacht, Nana, een superlief teefje van ongeveer 3 jaar oud.

Nana zat in een ruim hok tussen een 10-tal andere hondjes, die heen en weer liepen, luid blaffend telkens iemand voorbij kwam.

Zij was de enige die heel rustig bleef, niet blafte en met een melancholische blik naar me keek. Alsof ze wilde vragen.....haal me hieruit alsjeblief. Ik wil zo graag met je mee...Dat was genoeg om mijn hart aan haar te verliezen.

Nana zit hier duidelijk niet op z'n plaats, ze was immers gewend in een gezin te leven en dan plots.......gedumpt....alsof ze niets meer waard was.

Weet niet wat haar overkomt want zo'n leven kon ze zich wellicht niet voorstellen.

Ik nam haar uit de kooi, deed een halsbandje om en ging met haar op pad. Ze bloeide helemaal open, week geen minuut van mijn zijde, trok niet aan de leiband.

Een droom van een hondje met een tedere blik, eindeloos lief.

De volgende dag kwam ik opnieuw het asiel binnen. Nana kreeg me direct in de gaten en begon meteen met haar staartje te kwispelen.

En ja.......ze mocht opnieuw van een beetje vrijheid genieten. En wat was ze blij! Helemaal uitgelaten. We maakten opnieuw een wandeling. Daarna nog nagenieten op mijn schoot. Super tof!

Zo ging het dag aan dag, zolang we in het verre Spanje verbleven.

Maar het afscheid naderde want we moesten het vliegtuig halen. Nooit eerder heb ik het zo moeilijk gehad. Tranen rolden over mijn wangen, mijn ogen nog steeds op Nana gericht........ik kon de poort amper achter me dicht trekken. De harde realiteit. Helaas moest ik mijn hartediefje achter laten........het kon niet anders vermits ik recent al 2 hondjes van ACE heb geadopteerd.

Dit lieve hondje verlangt zo erg naar een fijn nestje. Ik ben ervan overtuigd dat iemand met een hart voor honden, deze zachte knuffelbeer (of moet ik zeggen berinnetje) een fantastische toekomst kan en wil bezorgen. Het wordt zonder enige twijfel een vriendinnetje voor het leven.

Het ga je goed lieve Nana. Ik hou zielsveel van jou.

Nini




1 opmerking:

  1. Beste Nini,

    wat jammer dat je Nana niet kon meenemen. Ik hoop dat er door jou verhaal mensen zijn die dit lieverdje een heerlijk liefdevol huis kunnen geven.
    TOP dat jullie daar zijn geweest.

    Mvg Martin.

    BeantwoordenVerwijderen