Ola,Nu moet ik jullie toch wat vertellen.
Ik ben gisteren, zondag 16 augustus, voor de eerste maal naar een dogdancewedstrijd geweest met ons ma, zus Niña en de russells.
Amaai zeg, wat was dat !! Opstaan om 6 uur, pffffff..... weg om 7 uur om in Zwijndrecht toe te komen rond 7u45'.
Ons moeder was in alle staten, ze liep rond als een kip zonder kop, vol zenuwen en wij verstonden echt niet waarom.
Onze russellzussen hebben ons dan uitgelegd dat dit "normaal" was en dat we ons geen zorgen moesten maken.
Aangekomen in Zwijndrecht heeft onze mama ons in de wagen achtergelaten en is zomaar vertrokken met te zeggen "braaf zijn hoor, ik kom terug".
En hoe !!!!! Iets voor 9 is ze daar toegekomen, uitgedost als een indiaanse squaw en ze nam mij uit de auto.
Beschaamd dat ik was om met zo iemand rond te moeten lopen !!!! Maar algauw had ik begrepen wat de bedoeling was want we zijn samen op de wedstrijdring gegaan en daar heb ik dus mee onnozel moeten doen.
Ik moest alles tonen wat ik geleerd had thuis, en dat aan drie rare mensen die daar aan een tafel zaten en mij heel aandachtig aan het bekijken waren.
Ik was uiteindelijk wel vereerd met al die aandacht die ik kreeg, dus ik maar mijn best doen om mooi rondjes te draaien, slalommen tussen ons mama haar benen, rond ons mama draaien, enzovoort....
Na mijn "performance" kreeg ik een hele dikke jackpot en mocht ik even gaan slapen in de auto.
Onze mama is dan zus Niña komen halen dus ik veronderstelde dat die ook de vuurproef moest doorstaan. Niña heeft mij daarna verteld dat zij recht had op een volledige witte mama met rode bloemen overal, net een rozentuin, wat dan ook overeenstemde met het liedje waarop zij gedanst heeft (song from a secret garden) maar dat mama wat teleurgesteld was want Niña had snoep op grond gevonden en vond dat natuurlijk veel interessanter dan rond te huppelen met een wandelende bloementuin !!!
We hebben dan nog een hele dag moeten wachten tot onze russellzussen ook aan de beurt waren geweest want die hebben al meer ervaring dan wij en zitten dan ook al in hogere categorieën.
Aan het einde van de dag is ons mama ons beiden, Niña en ik, komen halen en we moesten dan wachten op wat men noemt de « prijsuitreiking ».
Wat was ons mama blij toen ze hoorde dat we beiden ons "brevetje" hadden behaald in dogdancing. (nog zo slecht niet hé voor twee verwaarloosde spaanse meisjes die nog maar 3 maand en 1,5 maand in België zitten !!!!).
We hebben dan ook iets gekregen dat de mensen een "beker" noemen. Toch maar flauw hoor, ik begrijp echt niet waarom mama zo blij is met die dingen, je kan er zelf niet van eten .....
S'avonds zijn we dan samen (mama, papa, Niña en ikke) gaan eten naar de Italiaan om onze eerste wedstrijd te vieren en daar bleek dan wel iets eetbaars bij te zijn voor ons !!!!
Moe maar voldaan ben ik dan in mijn bedje (sorry....het bed van mama en papa waar Niña en ikke veel plaats in beslag nemen) gekropen om alvast te dromen van onze volgende wedstrijd in frankrijk op 23 augustus.
Oh ja, ons mama heeft een kopij gemaakt van onze diplomaatjes en ook een fotoke bijgestoken met onze beker.
Tot later,
Pluche de "dansdiva".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten