RAIKA TERUGGEVONDEN... MAAR OP WELKE MANIER!!!

Voor Raika.

Na een hels leven in Spanje, kwam je als jonge hond terecht in ons asiel. Waarschijnlijk was jij te braaf voor de jacht.

Ach we dachten, voor die o zo bange, maar trouwe Raika, vinden we snel een thuis. Een familie waar je geliefd bent, waar je jezelf mag zijn, zonder twijfel,

bij mensen die onvoorwaardelijk van je houden.

Niets was minder waar.

Een jaar lang bleef je in het asiel, niemand die naar jou informeerde, niemand die jou thuis wou hebben.

We hoopten allemaal stilletjes op die ene baas, maar dat hopen we natuurlijk voor elk van onze sukkeltjes.

De dagen gingen voorbij, niemand dacht aan jouw leed, aan de dagen in de brandende zon dat je daar lag te dromen over die gouden mand,

aan de regen die jou natte pootjes bezorgde, en aan de tranen die jouw oogjes vulden...

Maar na regen komt altijd zonneschijn, en toen op die ene dag, met die ene muisklik, ging jouw leven veranderen voorgoed, lieve meid.

Schijnbaar lieve mensen, hadden interesse in jou, en wat waren we blij, onze lieve Raika eindelijk naar huis. Op de luchthaven haalde ik je uit je kooi,

en je was bang, maar wie zou dat niet zijn na alles wat je hebt meegemaakt. Daar hoefden we ons nu geen zorgen meer over te maken, Raika, je had je mand gevonden.

Enkele weken later probeerden we tevergeefs contact te krijgen met jouw "ouders". Geen antwoord, tot één van onze vrijwilligers aan de deur kwam bellen.

Ooh, je was gaan lopen. Ach ja. Dat kan al eens gebeuren nietwaar?? Wie maakt zich daar nu zorgen over??

Nergens een affiche, nergens stond je geseind, niemand was met jou begaan?????

We zijn als een gek beginnen zoeken, affiches werden gemaakt, asielen en politie, dierenbescherming werd verwittigd, iedereen was in paniek, onze kleine, lieve Raika, alleen tegen de rest van de wereld, of zo voelde zij het toch aan.

Wij dachten het ergste, dachten dat jouw "ouders" je hadden weggegeven, of wat dan ook, want wat we ook probeerden, niemand kreeg nog contact met de mensen die je zogezegd hadden gered.

Telefoontjes die we pleegden op elk moment van de dag, emails, werden niet beantwoord. Niemand wist wat er met je was gebeurd,

nachtenlang lagen we te piekeren, de brandende zon heb je moeten doorstaan, de gietende regen ook, en dat in een land waar je nog maar pas woonde, waar je niemand kende, zelfs geen hondenvriendjes.

Op een dag kreeg ik telefoon van Ria, met de vraag "kijk nu eens of dat Raika is". We keken naar de foto's van een kruising fox??? Die was binnen gebracht in het asiel van Aarschot. Ze leek in elk geval heel hard op je,

De chipnummer werd vergeleken en ja, onze Raika was gevonden, gezond en wel.

Als een maniak ben ik in mijn auto gesprongen en naar Aarschot gereden, waar ik na wat formaliteiten, eindelijk onze Raika te zien kreeg...

Je was mager, je neusje was ernstig verwond, je was nog steeds erg bang, je zou voor minder, na een jaar lang in een kooi te hebben gezeten, zat je er nu weer in,

dolgelukkig deed ik je halsbandje aan en deed ik de deur open van mijn autootje, waar je insprong alsof je wist, yes this is it!!!

Ik vroeg aan de asieluitbaters waar je was gevonden, en het antwoord deed me huilen,

je was vastgebonden met een touw om je nek, aan de vangrail van de autostrade................

Iemand - wie zullen we nooit weten, maar we hebben zware vermoedens natuurlijk hé - had je daar gewoon vastgehangen, om te sterven??

Een mens kookt bij zulke situaties, en ons daarover druk maken heeft nu geen zin meer,

de daders zullen gestraft worden, lieve Raika,

maar breek jij je hoofdje daar maar niet over,

jij mag nu spelen met mijn Loeka en Grenouille, en opvangertje Gustaaf, die je nog kent van in het asiel,

je mag slapen waar je wil, wanneer je wil, hoe je wil,

je mag je buikje lekker rond eten, en dat doe je ook, maar alleen als niemand kijkt, want je bent nog steeds zo bang,

lieve, lieve Raikita, wij gaan voor jou nu de beste thuis vinden, bij mensen die ECHT onvoorwaardelijk van je houden, die ECHT om je geven, die je jezelf laten zijn,

die je de wereld laten zien op een heel andere manier, een mooie wereld, met zachte grasvelden, blauwe hemels, leuke hondenvriendjes, een kussentje van dons, brokjes en lekkere snoepjes, en vooral heel veel liefde...

Raika, sorry dat we dit jou hebben aangedaan, we hebben ons zwaar vergist, maar we gaan het goedmaken meisje, want dat ben jij dubbel en dik waard.

Je opvangmammie Jolien,
Loeka, Grenouille en Gustaafke