Gustaafke

Gustaafke, het "lelijke" hondje met de onderbeet, speciale kleurtjes en grappige krulstaartje, is nu twee weekjes ten huize Loeka & Grenouille, en tja wat kan ik zeggen,

hij voelt zich kiplekker.

Zijn afwachtendheid, stress, verdriet en ongeloof van zijn tijd in het asiel (véél te lange tijd) heeft plaats gemaakt voor enthousiasme, blijdschap, onvoorwaardelijke liefde en hondse trouw.

Gustaafke is een hondje dat niet echt behoort tot mijn favoriete rassenstandaard, ik heb ze liever wat groter en robuuster...tja ieder zijn smaak zeker hé! Toen hij hier net was, kon ik niet nalaten te denken "mens da beestje stond toch ook achteraan in de rij toen ze de tanden uitdeelden"...

Zijn onderbeet is toch niet miniem meer, je kan er een dikke wijsvinger tussen leggen haha...

Maar...

Gustaafke heeft mijn hart gestolen, en het mijne niet alleen. Loeka - die is van hem, en van geen ander, Grenouille moet het niet wagen om in haar buurt te komen als ze samen het kussen delen, want dan laat hij gevaarlijk zijn tanden zien! Alee... ja... nog MEER want je ziet ze altijd dankzij het gebrek aan een hondenbeugeltje.

Grenouille speelt zelfs met hem en dat is wel erg ongewoon voor mijn Mr. Bulldog "don't talk to me or I'll kill you".

Kortom Gustaaf is een supermakkelijk, lief, betrouwbaar, grappig, zindelijk, stil manneke, die na al die tijd eindelijk uit het asiel is weggeraakt, hij was het allemaal vergeten hoor,

de leuke dingen, hij zat stil in een hoekje te wezen en je zag hem zo denken - wat nu weer...

Maar nu laat hij het niet meer aan zijn hart komen en gelijk heeft hij. Hij pikt het grootste hondenkussen dat hier ligt, eruit, en daar draait hij zich helemaal tot een bolletje, tot hij een uurtje later eens wakker wordt, zijn kopje optilt om te kijken of ik er nog ben, en hem opnieuw installeert tussen Loeka's pootjes, of met zijn kop op Grenouille's poep, of aan mijn voeten, of lang uitgerekt op zijn kussen.

Hij speelt hier de hele dag door, alleen of met Loeka en die dikke hond van mij, met een balletje of een wasknijper, alles is goed, als hij het maar in zijn mondje kan houden.

Kousen dat steelt hij het liefste, dan gaat hij met zo een lange voetbalkous van mijn vriend, de tuin in, in zijn snelste tempo rent hij naar vanachter, waar hij ze op professionele wijze in de zandbak, "Loeka's schatkist", begraaft. Hij bijt er wel geen gaten in, als dat niet sympathiek is!!

Op wandeling loopt hij gewoon los, de leiband vindt hij niet zo fijn, hij prefereert een moddercross met Loeka. Grenouille die hobbelt er wel achteraan, maar dat gaat vanzelfsprekend ietsje trager hé. Gustaaf luistert alsof hij al zijn hele leven bij mij is, zo een braaf hondje heb ik zelden in huis gehad.

Terwijl ik dit schrijf, zit hij me aan te staren, met zijn bolle oogjes, en hij blijft onophoudelijk naar me kijken, zo van "ga je me strelen??", en " aaj lof joe mammie ", hij kan zijn oogjes bijna niet meer open houden, zo moe is hij van al dat spelen,

wat moet het toch met hem doen hé, een jaar in een hokje en nu alle vrijheid van de wereld...

Nu nog wachten op dat Gouden mandje, wie Gustaafke een kans geeft, heeft misschien niet het mooiste hondje, maar wel een hondje met een onbeschrijfelijk groot hart en een nog nooit geziene liefde voor zijn mensen.

Hij is echt een kanjer!!!

Jolien, Loeka, Grenouille en Gustaafke