Ikke.........
.............en de Leon in The Chamber of Horrors!
en dan cookie tijd!
Zonet nieuws gehad van Tsjakie.
Het klikte al meteen met grote broer Nelson. Naar het schijnt zijn het twee speelvogels bijeen.
Maar de kat , dat is andere koek. Wanneer hij die in het oog krijgt denkt hij dat de jacht open is.
En dat begrijp ik volkomen. Ik duld ook geen kat op "mijne" hofmuur.
Ik begon me zo'n beetje af te vragen hoe dat toch komt.
Mijne tweevoeter zei" als je daarachter wil komen, snuffel dan hiér maar eens in" , en ze duwde mij haar indiaanse legenden bundel onder mijne snufferd.
En ja, hoor.... daar staat het in, zwart op wit! Ik ga het jullie nu vertellen, dan weten jullie het ook!
WAAROM HONDEN NIET ZO VAN KATTEN HOUDEN
Het gebeurde heel lang geleden, in de tijd dat de dieren nog konden praten......
De indianen hielden veel van hun honden. Honden waren sterk, zij werkten hard en waren trouwe huisdieren.
Zij kregen dan ook steeds de beste hapjes.
De indianen hielden niet zoveel van katten. Katten waren maar luie donders.
Terwijl de honden hard werkten lagen zij languit voor het huis, achter het huis, op het huis en verder deden zij niets.
Dus kregen zij ook niet veel bijzonders te eten.
De katten waren erg jaloers op de honden en ze bedachten een plan om de honden eens flink beet te nemen.
Zij kozen een oude kater als hun woordvoerder.
Deze ging naar de honden en nodigde ze allemaal uit op een grote Powow.
"Morgen organiseren we een groot feest in de oude schuur aan de rand van het dorp.
Jullie zijn allemaal welkom. Er zal muziek zijn en gratis eten", zei de oude kater poeslief.
De honden waren eerst wel een beetje wantrouwig maar, toen ze hoorden dat het eten gratis was besloten ze om toch maar te gaan.
De volgende dag kwamen al de honden bij de oude schuur samen.
Aan de ingang van de schuur stond de oude kater hen op te wachten en vroeg hen vriendelijk :
"of ze zo goed zouden willen zijn om hun staart en achterwerk aan een haak buiten de deur te hangen?"
Toen de kater merkte dat de honden aarzelden voegde hij er vlug aan toe :"kwestie van beleefdheid!.
O, dat was natuurlijk iets anders.
De honden wilden best beleefd zijn en zij hingen hun staarten en achterwerken netjes aan de haak.
Toen alle honden in de schuur verzameld waren liepen de katten naar buiten en riepen "BRAND! BRAND!"
De honden sprongen als één man ...pardon....hond op en stormden in paniek naar de deur.
Door het paniekerige gedrum viel de haak uit de muur en alle staarten en achterwerken lagen in een hoop door elkaar.
Zij grepen de eerste de beste staart die ze te pakken konden krijgen en vluchten weg zo hard ze konden.
Het is sinds dié dag dat honden en katten aartsvijanden zijn.
De honden hebben het de katten nooit kunnen vergeven.
Enne....wanneer twee honden mekaar tegenkomen besnuffelen ze nog steeds mekaars achterwerk om te kijken of zij niet toevallig mekaars staart aanhebben......
Zo vertellen de Chippewa ons.......
En ikke geloof dat best!
Tot wederenschrijfs,
Puli
Mooie legende!
BeantwoordenVerwijderenZodus Tsjakie, je mag gerust zijn, het staartje dat je nu hebt is echt jouw staartje! Dus...vrede sluiten met de poezen...
groetjes
je ex-opvangbaasje Mick
Is dat Leon?? zoals hij in de refugio heette?
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Julie
Ja, dat is "himself".
BeantwoordenVerwijderenHij is hier de clown van de familie!
groetjes,
Alice en Puli en natuurlijk ook Leon